Zagadnienia : Przeoczenia odwołania alteracji
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »
t. 8
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Autentyczne korekty Wf |
||||||
t. 318
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Przed przedostatnią szesnastką nie ma w większości źródeł znaku chromatycznego. Odczytana dosłownie brzmi ona zatem disis3 ze względu na przed 2. szesnastką. Wersja ta, pomijając niekonsekwentną pisownię (e2-disis3), realizuje schemat harmoniczny takich figur w t. 315-318 – użycie tylko dźwięków akordowych – i jako taką podajemy ją w tekście głównym, dodając przypominający przed omawianą nutą. Nie można jednak wykluczyć przeoczenia odwołania alteracji przez Chopina, co jest jednym z najczęstszych jego błędów. Powstała przy założeniu takiej pomyłki wersja z dis3 kontynuuje schemat melodyczny i pianistyczny zdefiniowany w dwóch poprzednich figurach, co proponujemy jako dopuszczalny wariant. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn |
||||||
t. 323
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W Wf (→Wn1→Wn2) podwyższający 2. szesnastkę na his nie jest potem odwołany, przez co także 7. szesnastkę należałoby odczytywać jako his. Jest to z pewnością błąd, który poprawiono w Wa i Wn3. O ile jednak adiustator Wn3 skorygował tylko błędnie zapisaną nutę, dodając przed nią , o tyle w Wa usunięto sprzed 2. nuty, zmieniając jej wysokość na h. Wersja ta, choć z muzycznego i pianistycznego względu możliwa, jest jednak na pewno dowolna – widoczne w Wf ślady dowodzą, że dodano dopiero w korekcie, niemal na pewno na polecenie Chopina, który nie brał natomiast udziału w korektach Wa. W tekście głównym podajemy skorygowaną przez Chopina wersję Wf, zapisaną poprawnie w Wn3. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||||
t. 325
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W Wf (→Wa1) nie ma przywracającego a2 w ostatniej parze szesnastek. To oczywiste niedopatrzenie uzupełniono w Wn i Wa2 (→Wa3). W tych samych wydaniach dodano jeszcze ostrzegawczy przed 5. szesnastką a1, co uwzględniamy w tekście głównym, i przed cis3, co nie wydaje się konieczne. Zachowujemy natomiast występujący we wszystkich wydaniach, formalnie niepotrzebny przed eis2 w 5. parze szesnastek. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze |
||||||
t. 326
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Jako 8. i 10. szesnastkę pr.r. Wf ma his2. Kontekst harmoniczny i pianistyczny wskazują na niewątpliwe błędy, które poprawiono w Wa i Wn3. Natomiast w Wn1 (→Wn2) zmieniono 8. szesnastkę na ais2, ale nie dodano przed 10. nutą. Brak poprawek w egzemplarzach lekcyjnych świadczy, że najprawdopodobniej uczennice grały prawidłowy tekst, być może w ogóle nie sprawdzając dokładnie zapisu. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »