Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 259-261

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk w Wf (→Wa,Wn1Wn2)

!!!   miniat: jw.                  Łuk do 1. ósemki 261 (wg miniatury), bardziej płaski niż TGTU

Łuk Wn3

od 2. ósemki 259 do pierwszej 261, z prawej strony wypośrodkować, żeby się nie krzyżował z następnym łukiem TGTU, ale i nie wisiał za wysoko, gdy następny łuk się zacznie od 2. ósemki (nie musi obejmować!)

Łuk proponowany przez redakcję

TGTU

..

Doprowadzenie łuku do początku t. 261 jest zapewne niedokładnością, którą łatwo sobie wyobrazić, znając spotykany w wielu autografach Chopinowski rozmach przy pisaniu łuków. Nie widać bowiem powodu, by frazowanie miało zacierać naturalny podział, wyznaczony członami progresji oraz podkreślony dodatkowymi łukami basu w t. 261-264 i znakami . Przesunięcie początku łuku na 2. ósemkę t. 259 to dowolna adiustacja Wn3, wzorowana na niedokładnie odtworzonym w Wn1 (→Wn2) łuku w t. 263.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 261-262

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

2 łuki w Wf

!!!   miniat: t. 262 bez ostatniej ósemki, tylko górna 5-linia.         Tu (t. 262) dokończenie łuku z 261 górą EZnieU

3 łuki w Wn

EZnieU1

2 łuki w Wa

EZnieU2

Łuk proponowany przez redakcję

EZTU

..

Wersja Wf wydaje się być wynikiem jakiegoś nieporozumienia w odczytaniu [A], w którym ewentualne poprawki (łączenie łuków?) mogły utrudnić zorientowanie się w zamyśle Chopina. Wersje Wn i Wa to niewątpliwie dowolne adiustacje tego prawdopodobnie niedokładnego zapisu. Pisownia proponowana w tekście głównym, wzorowana na poprzednim członie progresji, jest praktycznie równoważna notacji Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 275

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

  w Wf, odczyt dosłowny

!!!   miniat: 2 miary, tylko górna 5-linia.             Tu fz pod pauzą, a piano pod e1 (EZnieU)

 w Wn

EZnieU1

 w Wa

EZTU

..

Odczytany dosłownie, znak  wypada w Wf na pauzie. Niedokładność ta to prawdopodobnie skutek zbyt dosłownego odtworzenia pisowni [A], w którym Chopin mógł nie mieć miejsca na wpisanie znaku pomiędzy dolną pięciolinią a szesnastką h. W tekście głównym przyjmujemy – zgodnie z Wn i Wa – że znak dotyczy początku 2. miary taktu. Brak  w Wn to najprawdopodobniej przeoczenie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wn

t. 288

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 na 3. miarę w Wf

!!!   miniat: ten takt, tylko dolna 5-linia, ścieśniony.                   tu gwiazdka na 1 i Ped pod akordem na 3  = EZnieU

 na 2. miarę w Wn

EZTU = 2 znaki

 w Wa

EZnieU1 (3 znaki)

..

Porównanie z analogicznymi t. 287 i 303-304 wskazuje na niedokładne umieszczenie znaku  w Wf (→Wa). Odpowiednią poprawkę wprowadzono już w Wn. Natomiast w Wa dodano jeszcze jeden znak  na początku tego taktu, co jest adiustacją tyleż dowolną, co niezrozumiałą, jeśli uwzględnić potwierdzoną w analogicznych taktach zgodność z przebiegiem harmonicznym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 291-294

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W każdym z tych taktów Wf ma  przed 1. szesnastką l.r., jednak w dalszej części pasażu odpowiednie nuty w innych oktawach są pozbawione znaków (z wyjątkiem  c w t. 293). Te oczywiste niedokładności, powtórzone niemal na pewno za [A], poprawiono w pozostałych wydaniach.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn