mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 287

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez łuku w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: nic.              Tu pusta klisza 

Łuk proponowany przez redakcję

TGTU = [łuk] 287
..

Zdaniem redakcji, łukowanie źródeł, w którym artykulacja legato oznaczona jest w tym i następnym takcie albo explicite łukiem, albo implicite dodatkowym wiązaniem ósemkowym, nie musi być uważana za błędną. Możliwe jednak, że dłuższe i kompletne łuki analogicznych t. 303-304 wyrażają nie tyle odmienną, ile późniejszą koncepcję Chopina. Z tego względu w omawianym takcie proponujemy uzupełnienie, a w t. 288 modyfikację łuku, uwzględniające to prawdopodobnie późniejsze łukowanie.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 287-288

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Palcowanie wpisane do WfH

!!!   miniat: 3. miara 287 + 2 szesnastki 288, tylko górna 5-linia.                      Tu (4) nad szesnastką gis2 287

Bez palcowania w Wf (→Wn)

Palcowanie Fontany w Wa

4 jak WfH (tylko bez nawiasu) + 231 na początku t. 288 i ponownie 4 na gis2
..

Jedyna cyfra wpisana w WfH została podana także przez Fontanę. Jest to też zapewne palcowanie przewidziane przez Chopina, bo trudno tu sobie wyobrazić użycie innego. Nie jest to jednak tak oczywiste w przypadku wskazówek Fontany na początku t. 288 – gis2 można przecież zagrać równie dobrze 4. palcem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfH

t. 288

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

h3 w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: od 3. do 8. szesnastki, tylko górna 5-linia.         tr puste;                   red = 4. szesnastka h3 = EZnieU2

a3 w Wn3

TGTU
..

T. 288 i 304 są powtórzeniem – odpowiednio zmodyfikowanym, poprzedzających je t. 287 i 303. Z tych 4 taktów tylko t. 288 ma jako najwyższą nutę h3, co nasuwa myśl o prawdopodobnej pomyłce. Z tego względu w tekście głównym proponujemy a3, jak w pozostałych taktach. Poprawkę taką wprowadzono już w Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 288

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Środkowa część taktu – od 3. do 8. nuty – zapisana jest w Wf (→Wa) z użyciem przenośnika oktawowego. W Wn1 (→Wn2) znak przenośnika pominięto, przez co odpowiedni fragment wydaje się zapisany oktawę niżej. Pomyłkę sprostowano w Wn3, przenosząc nuty na właściwą wysokość, tak jak to we wszystkich wydaniach zapisano w analogicznym t. 304.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 288

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Jako 8. szesnastkę Wn1 (→Wn2) ma dis2. Jest to wynik nałożenia się dwóch błędów – braku przenośnika oktawowego (patrz wcześniejsza uwaga) i błędu tercjowego, o którym przekonuje porównanie z analogicznymi t. 287 i 303-304. Błędy poprawiono w Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn