|
!!! miniat: od 3. do 8. szesnastki, tylko górna 5-linia. tr puste; red = 4. szesnastka h3 = EZnieU2 |
|
|
a3 w Wn3 TGTU |
Występujące w Wf (→Wa,Wn1→Wn2) jako 4. szesnastka h3 rodzi wątpliwości, gdyż odpowiednią nutą w analogicznym t. 304 jest a3. Tego rodzaju drobne rozbieżności w wirtuozowskich fragmentach figuracyjnych należą w utworach Chopina do rzadkości, toteż różnica ta nasuwa podejrzenie pomyłki w jednym z tych miejsc. Jednoznaczne rozstrzygnięcie, czy i która z wersji jest błędna, nie wydaje się jednak możliwe, gdyż obie nie budzą zastrzeżeń ani brzmieniowych, ani pianistycznych.
Argument źródłowy – analiza zapisu w Wf – przemawia raczej za h3. W t. 288 nuta ta wraz z poprzednią i czterema następnymi zapisana jest z użyciem przenośnika oktawowego, dzięki czemu interwały pomiędzy poszczególnymi nutami – np. oktawa h2-h3 – są czytelne i nie widać wyraźnego powodu, dla którego sztycharz miałby wziąć a3 za h3. Natomiast w t. 304 najwyższa nuta zapisana jest nad 4. linią dodaną, co często sprzyja pomyłkom. Co więcej, nuta ta nie leży wprawdzie na 5. linii dodanej, ale wydrukowana jest wyżej niż powinna jako a3, na wysokości h3.
Z drugiej strony, względy stylistyczne przemawiają zdecydowanie za a3, dzięki któremu wyraźny skądinąd związek z poprzednim taktem staje się wręcz oczywisty, niejako organiczny – powtórzony zostaje cały, trzynutowy motyw a3-gis3-fis3, a nie tylko jego część.
Zdaniem redakcji, ten ostatni argument ma największy ciężar gatunkowy, toteż w tekście głównym proponujemy a3, wzorowane na t. 304. Uwzględniając zaś oba porównywane takty, otrzymujemy trzy wersje potencjalnie zgodne z intencją Chopina:
- w obu taktach a3; tę naszym zdaniem najbardziej prawdopodobną wersję wprowadzono już w Wn3;
- h3 w t. 288 i a3 w t. 304, a więc tak, jak jest w Wf;
- w obu taktach h3, przy założeniu błędu w t. 304.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Wysokość