- « Poprzednia
- 1
- …
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- …
- 200
- Następna »
t. 619-620
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W tekście głównym przyjmujemy ulepszoną pisownię, użytą w Wn i Wa. Notacja Wf jest prawdopodobnie wcześniejsza, gdyż w zdecydowanej większości podobnych taktów została przez Chopina zmieniona na tę drugą. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Pominięcie korekty analogicznego miejsca |
||||||||
t. 620
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Brak znaku chromatycznego przed 4. szesnastką jest w Wf (→Wn1→Wn2) z pewnością przeoczeniem – w tego typu figurach, opisujących początkową nutę na wzór obiegnika (bardzo u Chopina częstych), dwie najniższe nuty tworzą interwał sekundy małej lub wielkiej, ale nie zwiększonej. Dodajemy jako najbardziej w tym miejscu prawdopodobny (por. np. t. 220). Znak dodano już w Wa i Wn3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 620
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W Wf nie jest jasne, czy ostatnia nuta dolnego głosu ma być objęta łukiem, czy nie. W tekście głównym łuk prowadzimy do przedostatniej nuty, w przekonaniu, że Chopin zastosował tu artykulację portato, którą oznaczał kropkami pod łukiem. W Wa łuk obejmuje całą grupę 9 nut, co można traktować jako wariant, gdyż odczytanie to jest równie prawdopodobne. Brak łuku w Wn i utrudniające wyrysowanie łuku, zbyt niskie umieszczenie wskazówki con forza w Wf, sugeruje dodanie łuku w ostatniej fazie korekt Wf. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 620
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Dodatkowa kropka w Wn wydaje się być rutynowym uzupełnieniem sztycharza, przekonanego o przeoczeniu znaku w Wf. Z drugiej strony, takiego przeoczenia nie można przecież wykluczyć. W tekście głównym trzymamy się wersji źródła podstawowego – Wf, także dlatego, że artykulacja końcowej trzydziestodwójki wynika z kontekstu rytmicznego i nie wymaga precyzowania. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn |
||||||||
t. 620
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W tekście głównym dodajemy cyfrę definiującą jednorodną rytmicznie grupę nieregularną, zgodnie z rozplanowaniem ósemek l.r. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- …
- 200
- Następna »