- « Poprzednia
- 1
- …
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- …
- 200
- Następna »
t. 582
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Krzyżyk postawiony jest w Wf (→Wa) nad znakiem obiegnika. Oczywistą pomyłkę poprawiono w Wn, usuwając błędny znak. W tekście głównym przenosimy pod obiegnik, gdyż cis2 jako dolna nuta obiegnika wydaje się bardziej naturalne niż c2, a pomyłkowe umiejscowienie zamierzonego znaku () bardziej prawdopodobne niż dodanie błędnego w miejscu, gdzie go w ogóle nie było. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Dopiski WfJ , Błędy powtórzone Wa |
||||||
t. 583
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Wersja Wf (→Wa,Wn1→Wn2) jest prawdopodobnie błędna – por. analogiczny t. 232. W tekście głównym zachowujemy nominalne wartości rytmiczne wersji oryginalnej, natomiast w Wn3 przedłużono 1. nutę do wartości ćwierćnuty, co można uważać za alternatywną rekonstrukcję zamierzonego przez Chopina rytmu. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne |
||||||
t. 583
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Nie ma powodu wątpić w autentyczność rozbudowanej wersji figur szesnastkowych, podanej w redagowanym przez Mikulego wydaniu Koncertu (patrz t. 153) jako "wariant Chopinowski". Czy autentyczne są również określenie egualmente i palcowanie, nie jest już tak pewne – o tym, że np. nie wszystkie palcowania pochodzą od Chopina, Mikuli pisze bowiem otwarcie w przedmowie do swojego wydania: "[...] palcowanie tego wydania pochodzi w dużej części od samego Chopina, tam zaś gdzie to nie ma miejsca, jest przynajmniej zapisane zgodnie z jego zasadami [...]".* * "[...] der Fingersatz dieser Ausgabe grossentheils von Chopin selbst herrührt, wo dies aber nicht der Fall, wenigstens seinen Grundsätzen entsprechend notirt ist [...]" kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne zmiany i warianty po publikacji |
||||||
t. 585
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Tak jak w analogicznym t. 226, dolna nuta decymy na 3. mierze taktu, H, została niemal na pewno dodana dopiero w druku, w czasie korekty. kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
||||||
t. 585
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Umieszczenie w źródłach akcentu pod przetrzymaną nutą pr.r., co pozbawia ten znak realnego znaczenia, sugeruje niedokładność w odtworzeniu podkładu. W tekście głównym powtarzamy notację analogicznego taktu ekspozycji (t. 235) – akcent długi nad partią l.r. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- …
- 200
- Następna »