|
!!! miniat: ten takt, tylko górna 5-linia, bez napisów i wideł. Uczytelnić różnice rytmu – w war. 11 trochę rozszerzyć szesnastki kosztem pierwszej ósemki. EZnieU = l.r. z łukiem i gwiazdką pedału + EZTU chorągiewka ósemkowa pr.r. |
|
|
EZTU = l.r. z łukiem i gwiazdką pedału. |
|
|
Propozycja redakcji EZTU = l.r. z łukiem i gwiazdką pedału + pr.r. chorągiewka i pauza w nawiasie |
Wersja Wf (→Wa,Wn1→Wn2) może być błędna, o czym świadczą następujące argumenty:
- notacyjny – zapis w postaci dwóch grup szesnastek, oznaczonych cyframi 7, sugeruje, że każda z tych grup odpowiada dobrze zdefiniowanej jednostce metrycznej (ćwierćnucie); sugestię tę potwierdza rytm analogicznego t. 232;
- strukturalny – septymole stanowią tu figuracyjny wariant motywu pojawiającego się w swej podstawowej postaci rytmicznej aż 12 razy: . Następująca pisownia (podobnej użył Chopin w Koncercie f op. 21, cz. III, t. 27) ilustruje ścisły związek obu postaci motywu:
- źródłowo-krytyczny – możliwość przeoczenia pauzy przez sztycharza lub samego Chopina; tego typu błędy zdarzały się Chopinowi (np. w autografie Ballady As op. 47, t. 138), zwłaszcza jeśli dokonywał poprawek, co w omawianym miejscu jest – ze względu na dynamiczne i artykulacyjne zmiany w stosunku do odpowiedniego taktu ekspozycji (t. 232) – całkiem prawdopodobne.
Z drugiej strony nie można całkiem odrzucić możliwości, że celem wspomnianych ewentualnych zmian w [A] było również przesunięcie o ósemkę momentu rozpoczęcia figur szesnastkowych i notacja źródeł, choć niecodzienna, nie zawiera jednak błędu. Wersja ta stanowiłaby oryginalny przykład wypisanego Chopinowskiego rubato. Za tą możliwością może przemawiać brak poprawek w egzemplarzach lekcyjnych.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf, Adiustacje Wn, Błędy rytmiczne
notacja: Rytm