Łuki
t. 87-95
|
Utwór: op. 22, Andante spianato
..
W tekście głównym pomijamy występujący w t. 87 we wszystkich źródłach, dodatkowy łuk nad triolą pr.r. – por. Ogólne Zasady Redakcyjne, p. 16. W Wa podobny łuk występuje także w l.r. w t. 95. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Łuki "triolowe" |
||||||
t. 96
|
Utwór: op. 22, Andante spianato
..
Źródła różnią się zakresem ostatniego łuku l.r. w tej części. W tekście głównym reprodukujemy zapis Wf, w którym łuk dochodzi do końca taktu, mając w swej końcowej części charakter "łuku-tenuto". Niuansu tego nie odtworzono ani w Wa, ani w Wn1, w których łuk dochodzi do ostatniej ćwierćnuty. W Wn2 (→Wn3) łuk dopasowano do dolnego głosu l.r., co spowodowało jego dalsze skrócenie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn |
||||||
t. 97-100
|
Utwór: op. 22, Andante spianato
..
Brak czterech łuków w Wf (→Wn) to z pewnością niedopatrzenie, być może samego Chopina. W tekście głównym uwzględniamy więc oczywiste uzupełnienie wprowadzone w Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa |
||||||
t. 100-101
|
Utwór: op. 22, Andante spianato
..
Zdaniem redakcji istnieje duże prawdopodobieństwo, że końcówkę łuku odtworzono w źródłach niedokładnie. Dlatego w tekście głównym przedłużamy łuk na wzór analogicznego miejsca w t. 56-57, w którym łuk obejmuje także kwintę domykającą melodycznie i harmonicznie figurację poprzednich taktów. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||
t. 111-112
|
Utwór: op. 22, Andante spianato
..
Dłuższy łuk Wa to najprawdopodobniej adiustacja na podstawie porównania z analogicznymi taktami, np. t. 67-68 i 70-71. Zdaniem redakcji, Chopin przypuszczalnie dodał górny łuk jako najprostszy sposób poprawienia niedokładnego dolnego łuku, rezygnując tym samym z jego korygowania. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |