mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 405

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez określenia w A (→Wn)

Tu pusta klisza 

w Wf (→Wa)

TGTU (ff)
..

Wskazówka  to trzeci element zakończenia tego Tutti dodany przez Chopina w korekcie Wf (→Wa) – kompozytor uzupełnił ponadto dwa ostatnie akordy pr.r. Co ciekawe, Rork ma tutaj , które w partii fortepianu Chopin podał dopiero w t. 485 i prawdopodobnie 511.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 406

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Cor w A

!!!   miniat: nic.             Tu samo 'Cor"

Cor de Signal w Rork i Wn (→Wf→Wa)

TGTU
..

Wskazówkę A można uznać za skrótową lub nawet niedokończoną – Rork ma w tym miejscu Cor de Signal (ręką kopisty). Rozszerzone określenie w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2) jest prawdopodobnie wynikiem korekty, przypuszczalnie Chopinowskiej – kropka występująca po 'Cor' sugeruje, że słowo to stanowiło początkowo całość określenia, zgodnie z A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wn

t. 406

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W tekście głównym pomijamy występujący we wszystkich źródłach  przed a1.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 407

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Krótki akcent w A (odczyt dosłowny), Wa i Wn2

!!!   miniat: nic.                        EZnieU

Akcent długi w A (możliwa interpretacja) i Wn1 (→Wf)

EZTU
..

Akcent w A wydaje się być krótki, wrażenie mogło być jednak inne, gdy główka półnuty nie była jeszcze pogrubiona. Możliwe więc, że właśnie akcent w Wn1 (→Wf), wyraźnie dłuższy od akcentów w t. 401-402, odtwarza proporcje akcentu i główki nutowej przed jej pogrubieniem, a więc zapisane ręką Chopina,. Ponieważ akcent długi wydaje się tu bardziej na miejscu, w tekście głównym podajemy znak w postaci odczytanej przez Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn

t. 409-419

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuki do c3-f3 w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2

!!!   miniat: jak widać.                     EZTU (4 łuki)

Łuki do d3 w Wn1 (→Wf→Wa)

4 razy jak EZnieU 409
..

Łuk nad każdą z opadających figur pr.r. w t. 409, 410, 417 i 418 dochodzi w A do kwarty c3-f3 na początku następnego taktu (wyjątek stanowi pierwszy z nich, nieco krótszy, ale i w tym przypadku Chopin miał z pewnością na myśli dłuższy łuk, o czym przekonuje łuk pierwotnego, skreślonego zapisu t. 409-411). Mimo to w Wn1 (→Wf→Wa) wszystkie cztery łuki kończą się wraz z ostatnią ósemką tych taktów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Niedokładności A