mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 384-385

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuki A

!!!   miniat: 2 ostatnie ósemki 384 i 4 nuty 385, tylko górna 5-linia, bez dynamiki.                          EZTU (łuk 384 i lewy koniec 385)

Łuki Wn

EZnieU 384-5 + EZTU (lewy koniec 385-6)

Łuki Wf (→Wa)

EZTU 384 + EZnieU1 (lewy koniec 385-6)
..

W tekście głównym podajemy łuki A, niebudzące zastrzeżeń źródłowych ani muzycznych. Wersję Wn można jednak uważać za co najmniej równorzędną:

  • niedokładność, polegająca na wysztychowaniu łuku niezgodnego z podziałem na takty lub grupy, jest czymś w Wn1 praktycznie niespotykanym, co mimo braku widocznych śladów poprawek czyni korektę Chopina bardzo prawdopodobną. Na korektę łuków może też wskazywać łukowanie Wf (→Wa), odtwarzające być może stan Wn1 sprzed ostatniej fazy poprawek;
  • taki układ łuków wpisał Chopin w analogicznych t. 40-41.

Za przyjęciem pisowni A przemawiają następujące argumenty:

  • czytelny, jednoznaczny zapis;
  • brak w tych taktach oznaczeń dynamicznych, podkreślających początek wznoszącego pasażu – por.   w t. 40-41. Krótszy łuk A sugeruje, że w t. 385 rozpoczyna się nowa myśl, co w pewnym stopniu rekompensuje ten brak.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wn

t. 395-398

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk A

!!!   miniat: ostatnia ćwierćnuta 395 + t. 396-7, tylko górna 5-linia, bez dynamiki i łuku l.r.                   EZnieU tylko pierwszy (395-6)

Łuk proponowany przez redakcję

EZTU (1 łuk)

Łuki w Wn

EZnieU (oba)

Łuki w Wf (→Wa)

EZnieU1 (395-6) + EZnieU (397-8)

Alternatywna propozycja redakcji

EZTU + EZnieU2
..

Kończący się w t. 396 łuk A jest zdaniem redakcji niedokładny – patrz t. 52-53 – toteż w tekście głównym doprowadzamy go do początku następnego taktu zgodnie z łukami I fletu i klarnetu Rork. Wątpliwości budzi także autentyczność łuku dodanego w Wn (→Wf→Wa) w t. 397-398 – jego początek jest sprzeczny z frazowaniem naturalnie wynikającym z instrumentacji. Dlatego w tekście głównym nie uwzględniamy tego łuku. Biorąc jednak pod uwagę możliwość Chopinowskiej korekty Wn1 w tym miejscu, jako rozwiązanie alternatywne proponujemy łuk rozpoczęty o ćwierćnutę później – Chopinowski wpis mógł zostać niedokładnie odczytany przez sztycharza.
Późniejsze rozpoczęcie pierwszego łuku to najprawdopodobniej niedokładność Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wn

t. 410-419

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

4 kliniki w A

!!!   miniat: nic                EZTU = 4 kliny 410-1, 418-9

4 kropki w Wn

EZnieU w tych samych miejscach

3 kropki w Wf

bez 418

3 kropki w Wa

bez 410
..

W A znaki staccato na początku t. 410-411 i 418-419 (w partii pr.r.) to wyraźne kliniki – por. kropki w partii l.r. W wydaniach odtworzono je jako kropki (tak jak w całym Koncercie), przy czym w t. 410 przeoczono znak w Wa, a w t. 418 – w Wf (uzupełniony w Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa , Kliniki

t. 412

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A

!!!   miniat: nic.                  EZTU

 w Wn1

EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZnieU1

 w Wn2

EZnieU2
..

Chopinowski akcent długi odczytano w Wn1 jako widełki , znacznie zwiększając zasięg znaku. W Wf (→Wa) końce znaku powiązano z jedynymi nutami w takcie, co wydłużyło go jeszcze bardziej. Długość znaku w Wn2, liczona w relacji do ósemek pr.r., odpowiada w zasadzie zapisowi A, jednak proporcje w stosunku do tercji l.r. są inne – znak w Wn2 sięga za połowę dystansu między nimi i kojarzy się znacznie bardziej ze znakiem diminuendo niż znak w A. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 419-420

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk A

!!!   miniat: 2 ostatnie miary 419 + 2 pierwsze miary 420, tylko górna 5-linia, bez widełek.                    EZTU (lewy koniec)

3 łuki w Wn1

EZnieU (2 łuki + lewy koniec)

2 łuki w Wf (→Wa) i Wn2

EZnieU2 + lewy koniec EZnieU 420
..

Podział wyraźnego łuku A na 3 części to przykład daleko posuniętej niedbałości, z jaką traktowano Chopinowskie łukowanie w Wn1. Nie jest natomiast jasne, czy połączenie dwóch pierwszych z tych łuków w Wf (→Wa) to skutek zwykłej niedokładności czy świadomej decyzji sztycharza. Takie same łuki ma również Wn2, co w tym wypadku jest niewątpliwie celowym działaniem – łukowanie to wprowadzono we wszystkich analogicznych miejscach. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn