mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy A

t. 243

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A brak  przed 1. ćwierćnutą. Oczywiste niedopatrzenie poprawiono w Wn (→Wf→Wa).
W Wf nie ma  obniżającego g na ges na 2. mierze taktu. Jest to z pewnością skutek uboczny niestarannie zrealizowanej korekty partii l.r. obejmującej t. 243-244. Błąd poprawiono w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A

t. 256-260

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W partii l.r. w A nie ma ani zmiany klucza na wiolinowy w t. 256, ani przywrócenia klucza basowego na końcu t. 260. Te oczywiste przeoczenia – zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę partię orkiestry Rork z trzymanym cały czas akordem Ges-dur – poprawiono już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2).
Wpisany ołówkiem klucz wiolinowy w t. 256 jest prawdopodobnie późniejszym, obcym dodatkiem – por. podobną sytuację w II cz. Koncertu, t. 50.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy A

t. 267

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A bemole wpisywane były w tym takcie z widocznym pośpiechem, przypuszczalnie jako uzupełnienie notacji już po napisaniu nut. Znaki przed Ces i ces wpisane są o tercję za wysoko, a zamiast potrzebnych bemoli przed ges i ces2 Chopin wpisał znaki przed es i es1. Niedokładność ta przeszła niezauważona w Wn1 (→Wf). Potrzebne znaki dodano dopiero w Wa i Wn2, przy tym niepotrzebne bemole przed es i es1 usunięto tylko w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Znaki ostrzegawcze , Błędy A

t. 296

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Jako ostatnią nutę l.r. A ma as1. Jest to niemal na pewno błąd – por. analogiczne figury w t. 300, 302 i 304-306. Błędy w liczbie linii dodanych to najczęściej popełniane przez Chopina błędy wysokościowe (nie licząc tych związanych z notacją znaków chromatycz­nych). Wn (→Wf→Wa) ma prawidłowy tekst, co można przypisać korekcie Chopina lub szczęśliwej pomyłce, gdyż nie widać śladów poprawek w druku, a nuta w A, mimo trzech linii dodanych, zapisana jest niżej niż poprzednie g1.
W omawianym miejscu widoczna jest w A poprawka. Wprawdzie skreślenia są bardzo staranne, ale ich umiejscowienie pozwala wskazać e1 i d1 jako przypuszczalnie skreślone pierwotne (lub tylko pomyłkowe) dwie ostatnie nuty.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Błąd tercjowy , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 305-306

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A nie ma w tych taktach ani jednego  podwyższającego es2(3,4) na e2(3,4). Jest to niemal na pewno pomyłka Chopina – gdyby słyszał tu es, w tym kontekście zapewne użyłby bemola ostrzegawczego. Kompozytor pominął także kasowniki podwyższające des1(2) na d1(2), co dobitnie świadczy o pospiesznym, niestarannym zapisie figur, których brzmienie po tylu powtórzeniach mógł uważać za oczywiste. W każdym razie kasowniki (e2, d2 i e4) dodane w korekcie Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2) i niezakwestionowane przez kompozytora ani w Wf, ani w WfD jasno dowodzą jego intencji. W Wa dodano jeszcze kasowniki przy d1 i d4, natomiast w Wn2 – przy e3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn