mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wa

t. 449-451

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

2 łuki w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2

!!!   miniat: jak widać (ta co w 409-419)           EZTU oba

3 łuki w Wn1 (→Wf)

EZnieU 

3 łuki w Wa

EZnieU 449 + EZnieU1 450-1
..

Koniec łuku rozpoczynającego się w t. 449 jest w A niedokładny, o czym przekonuje chociażby porównanie z następną, identyczną figurą (patrz też t. 409-419). Wn1 (→Wf→Wa) przekazują dosłowne odczytanie tego łuku, jednak interpretację kontekstową, przyjętą przez nas w tekście głównym, uwzględniono w Wn2. Podział następnego łuku w t. 450 to dowolność Wn1 (→Wf) – mimo przejścia na nową stronę notacja A jest jednoznaczna. Przedłużenie w Wa pierwszego z dwóch łuków, powstałych w wyniku tego podziału, złagodziło skutki błędu Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa

t. 485-486

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 i  w A, odczyt dosłowny

EZnieU

 i > w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

 i > w Wn1

EZnieU1 (3 znaki) + EZnieU2 (1 akcent)

 i > w Wf

EZnieU1 + EZnieU3

 i  w Wa

EZnieU1 + akcent długi 485 EZnieU

 w Wn2

EZnieU1
..

Zdaniem redakcji, wirtuozowski rozmach i blask wymagają tu raczej akcentów niż diminuend, toteż w tekście głównym interpretujemy wszystkie znaki A jako akcenty (długie i krótkie). Wydrukowane w Wn (→Wf→Wa) znaki , jeszcze wydłużone w stosunku do notacji A, tym bardziej utrudniają odczytanie prawdopodobnego zamysłu kompozytora. Przesunięcia akcentu pod koniec t. 485 są z pewnością wynikiem niedokładności sztycharzy Wn1 i Wf1.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności Wa

t. 486-487

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez znaków w A (→Wn)

!!!   miniat: od 2 w t. 486 do 2 w t. 487, tylko dolna 5-linia, bez partii pr.r., ścieśnione.               Tu pusta klisza 

Różne akcenty w Wf, odczyt dosłowny

krótki i długi

Krótkie akcenty w Wa

Akcenty długie proponowane przez redakcję
..

Nie ma powodu wątpić w autentyczność akcentów dodanych w korekcie Wf (→Wa) na c w t. 486 i C w t. 487. Nie jest natomiast jasne, o jaki rodzaj akcentów Chopinowi chodziło, gdyż trudno przypuszczać, by chciał je różnicować. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne są akcenty długie, gdyż przesunięcie krótszego znaku (w t. 486) może wskazywać na to, że akcent wpisany przez Chopina był dłuższy niż wydrukowany w Wf. Jest to jednak tylko poszlaka, toteż zarówno akcenty długie proponowane w tekście głównym, jak i krótkie akcenty Wa można uważać za równorzędne warianty.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 505-506

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuki A, możliwa interpretacja

Łuki Wn i Wa

EZTU (oba)

Łuki Wf

EZnieU 505 (prawy koniec) + EZTU 506
..

T. 505 jest w A ostatni na stronie, a łuki w tym i następnym takcie nie pasują do siebie – łuk w t. 505, mimo że nie wykracza poza kreskę taktową, sugeruje kontynuację, podczas gdy w t. 506 zaczyna się wyraźnie nowy łuk. Wersja Wn jest w tej sytuacji najprawdopodobniej rezultatem korekty Chopina, gdyż wydaje się nie do pomyślenia, by sztycharz Wn1 z własnej inicjatywy zinterpretował łuki podkładu w ten sposób. Wniosek ten potwierdzają ślady poprawiania tego łuku w druku, widoczne w t. 504, zbitka łuku ze znakiem  w t. 506 oraz wcześniejsze zakończenie łuku w Wf, odpowiadające być może łukowi Wn1 sprzed ostatniej korekty.
Dochodząca do początku t. 506 końcówka łuku Wa wydaje się niedokładna, może to jednak być wynik adiustacji.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wn