mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 246-248

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A brakuje trzech niezbędnych znaków chromatycznych – bemoli obniżających g1 na ges1 w t. 246, c3 na ces3 w t. 247 i c1 na ces1 w t. 248. Te oczywiste niedokładności poprawiono w Wn (→Wf→Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 250-252

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A brakuje trzech niezbędnych znaków chromatycznych – bemoli obniżających g1 na ges1 w t. 250, c3 na ces3 w t. 251 i c4 na ces4 w t. 252. Pierwszy z nich dodano w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2), a trzeci w Wa i Wn2. Bemola w t. 251 nie ma w żadnym źródle.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 254-256

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A (→Wn1→Wf) nie ma bemoli obniżających g2 na ges2 w t. 254 i 256. Tę oczywistą niedokładność częściowo poprawiono w Wa1 (→Wa2), dodając  w t. 256. Poprawny tekst mają tylko Wn2 i Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 257-260

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A brak  obniżającego g1 na ges1 w t. 257 i obu potrzebnych bemoli w t. 260. Znaki w t. 260 dodano już w Wn1 (→Wf), zaś wszystkie trzy bemole mają Wa i Wn2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 305-306

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A nie ma w tych taktach ani jednego  podwyższającego es2(3,4) na e2(3,4). Jest to niemal na pewno pomyłka Chopina – gdyby słyszał tu es, w tym kontekście zapewne użyłby bemola ostrzegawczego. Kompozytor pominął także kasowniki podwyższające des1(2) na d1(2), co dobitnie świadczy o pospiesznym, niestarannym zapisie figur, których brzmienie po tylu powtórzeniach mógł uważać za oczywiste. W każdym razie kasowniki (e2, d2 i e4) dodane w korekcie Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2) i niezakwestionowane przez kompozytora ani w Wf, ani w WfD jasno dowodzą jego intencji. W Wa dodano jeszcze kasowniki przy d1 i d4, natomiast w Wn2 – przy e3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn