mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błąd tercjowy

t. 327

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Przednutka c2 w A (→Wn) i Wa

!!!   miniat: nic.                  TGTU

Przednutka as1 w Wf
..

Wersja Wf, choć zasadniczo możliwa, jest najprawdopodobniej pomyłką – por. t. 3. Jako błąd tercjowy potraktowano to już w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy

t. 345

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

b1 w A (→Wn)

!!!   miniat: 2. miara taktu i następny akord, tylko górna 5-linia.             TGTU (b1 jako dolna nuta akordu na 2)

g1 w Wf (→Wa)

zamiast b1
..

Zdaniem redakcji, ze względu na brak śladów poprawek w druku ewentualna Chopinowska korekta Wf (→Wa) jest tu mniej prawdopodobna niż pomyłka sztycharza. Dlatego w tekście głównym podajemy niewątpliwie autentyczną wersję A (→Wn). Od strony muzycznej wersja z g1 z pewnością jej jednak nie ustępuje.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf

t. 356

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

b2 w A, Wf2 (→Wa) i Wn2

!!!   miniat: 2 ostatnie miary, tylko górna 5-linia.          TGTU

g2 w Wn1 (→Wf1)

ostatnia nuta trioli
..

Wersja Wn1 (→Wf1) jest niemal na pewno błędem tercjowym, co potwierdziła Chopinowska korekta Wf2 (→Wa), przywracająca wersję A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wf

t. 390

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akord z c2 w A (→Wn) i Wa

!!!   miniat: nic.                  TGTU

Akord z as1 w Wf

as1-f2-c3 na 2
..

Wersja Wf z decymowym akordem jest z pewnością pomyłkowa. Błąd poprawiono w Wa, zapewne na podstawie porównania z analogicznym t. 46.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy

t. 487

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Jako półnutę na 2. mierze taktu Wf ma A1. Jeśli brać pod uwagę tylko partię fortepianu i tylko ten takt, nuta ta brzmiałaby zupełnie naturalnie, jednak w szerszym kontekście jest oczywiście błędna, gdyż stałość podstawy basowej nie ulega tu wątpliwości – por. C-c kontrabasów i wiolonczel w Rork. Błąd poprawiono w Wa, zapewne kierując się logiką postępu harmonicznego.
Chopin nie zauważył tego błędu ani w korektach Wf (mimo dodania akcentu!), ani na lekcjach, co może oznaczać, że także uczennica go nie zauważyła.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy