mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błąd tercjowy

t.

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

g3 w A

! miniat: wycinek, pół taktu, tylko górna 5-linia.         g3 zamiast b3 EZnieU

c4 w Wf1

EZnieU1

b3 w Wf2, Wn i Wa

TGTU
..

Wersja A to zapewne błąd tercjowy, przy większej liczbie linii dodanych zdarzający się Chopinowi niejednokotnie – por. np. Polonez cis op. 26 nr 1, t. 5 czy Koncert f op. 21, cz. II, t. 83. Chopin poprawiał go dwukrotnie w korektach Wf – Wf1 ma c4, a dopiero Wf2 i pozostałe wydania mają b3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 1-5

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

Ostatnią ósemką l.r. jest w Wf (→Wn1→Wn2) seksta H1-Gis w t. 1 i septyma A1-Gis w t. 5. Porównanie z pozostałymi źródłami partii orkiestry – Wfork (→Wnork), a także RFrork – dowodzi pomyłek sztycharza Wf. Prawidłowy tekst – oktawa Gis1-Gis w obu miejscach – wprowadzono w Wa i Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wn

t. 1

Utwór: op. 28 nr 19, Preludium Es-dur

es1 w A (→KF→Wn1, →Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek, 2 triole, tylko górna 5-linia.              TGTU = es1 na 3. ósemce

g1 w Wn2 (→Wn3)

3. ósemka zamiast es1
..

Wprowadzona w Wn2 (→Wn3) zmiana 3. ósem­ki taktu z es1 na g1, miała swe źródło zapewne w analogicznym t. 9, w którym g1 występuje we wszystkich źródłach. Nie ulega też wątpliwości, że g1 jest tu naturalniejsze pianistycznie i logicz­niejsze z punktu widzenia budowy figuracji. Czy więc Chopin rzeczywiście popełnił błąd tercjowy zaraz na początku utworu? Istotnym argumen­tem przeciw jest podobne zróżnicowanie między t. 1 i 9 w Etiudzie Es op. 10 nr 11 (w Etiudzie zapis wyklucza pomyłkę, gdyż musiałaby ona objąć 5 akordów). W obu przypadkach przypusz­czalnym powodem zróżnicowania było połączenie z poprzedzającą figuracją (w t. 8-9) lub jego brak (w t. 1). Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym pozostawiamy wersję A.
Podobnie w t. 33.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn

t. 2

Utwór: op. 28 nr 19, Preludium Es-dur

es2 w A (→KF,Wf→Wa) i Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: wycinek 3. miara, tylko górna 5-linia,
TGTU = 2. nuta es2

g2 w Wn1
..

Sztycharz Wn1 nie zauważył (uznał za pomyłkę?), że pierwsze dwie nuty w ostatniej trioli nie tworzą już interwału oktawy jak w poprzednich. Błąd poprawiono w Wn2 (→Wn3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn

t. 3

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

gis w AI i A (→Wf→Wa,Wn1→Wn1a→Wn2)

!!!   miniat: 2 szesnastki, tylko górna 5-linia, bez dolnych wideł i łuku.       TGTU

h w Wn3 (→Wn4→Wn5)

!!!     1. szesnastka dolnego głosu
..

Wersja Wn3 (→Wn4→Wn5) to przykład błędu polegającego na przesunięciu nuty o tercję.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy