mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wn

t. 57-59

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

c2 przetrzymane w A i Wn2

!!!   miniat: nic.                       TGTU (2 ligi w 4 kawałkach)

c2 powtórzone w Wn1 (→Wf→Wa)

Tu pusta klisza 
..

Łuki przetrzymujące c2 zostały pominięte w Wn1 (→Wf→Wa). Można przypuszczać, że tak jak w analogicznych t. 397-399 i 401-403 sztycharz Wn1 nie rozumiał właściwego sensu tych łuków i utożsamił je z łukami motywicznymi, które umieścił przy górnych nutach par akordów. W Wn2 łuki odtworzono poprawnie. Patrz również t. 53-55.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 57-58

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty w A

!!!   miniat: nic.                TGTU (2 akcenty i 2 fz)

Bez akcentów w Wn1 (→Wf→Wa)

tylko 2 fz EZTU

Pauzy i akcenty w Wn2

pauzy ćwierćnutowe i fz> EZnieU
..

Akcenty, tym razem umieszczone w A nad półnutami c2, zostały w Wn1 (→Wf→Wa) najprawdopodobniej przeoczone (niewykluczone jednak, że sztycharz pominął je, nie będąc pewnym ich znaczenia – jeśli np. spodziewał się pauz w tym miejscu, mógł zobaczyć w nich pauzy ósemkowe, co nie pasowało do pozostałych elementów zapisu). W Wn2 powtórzono tu dokładnie notację t. 53-54 (patrz też uwaga o artykulacji t. 57-59).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 73

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Kropka staccato w A i Wn2

!!!   miniat: nic.                  TGTU

Bez znaku w Wn1 (→Wf→Wa)
..

Pominięcie wyraźnej w A kropki staccato to błąd Wn1 (→Wf→Wa). Znak uzupełniono w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 75-76

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Kropki staccato w A i Wn2

!!!   miniat: t. 75 i 1. ćwierćnuta 76, tylko dolna 5-linia, bez l.r., bez łuków.             TGTU (3 kropki nad)

Bez znaków w Wn1 (→Wf)

Tu pusta klisza 

Kropka w t. 76 w Wa
..

Brak kropek staccato w Wn1 (→Wf) to niemal na pewno wynik nieuwagi sztycharza, który pominął w tych taktach wszystkie oznaczenia wykonawcze nad nutami (cztery kropki i akcent). W Wa dodano kropkę na początku t. 76, zapewne przez analogię z podobnym t. 68. Wszystkie kropki przywrócono w Wn2 na podstawie A. Patrz też uwaga o kropkach l.r.
W przedstawionych wariantach nie uwzględniono kropki na 2. ćwierćnucie t. 76, której poświęcona jest osobna uwaga.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 78-79

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 i  w A

!!!   miniat: t. 78 i kwarta 79 (z przednutkami przed), tylko górna 5-linia, oznaczenia dyn. wyżej niż na kliszy.          TGTU

> i  w Wn1 i Wa

> (krótki akcent) 78 i  79 (bliżej półnuty niż p w TGTU)

 i  w Wf

jak war. 22, tylko bez akcentu

 i  w Wn2

widełki EZnieU2

Alternatywna propozycja redakcji – 

f i akcent długi w t. 78 i nic 79
..

W tekście głównym podajemy niebudzące wątpliwości źródłowych ani muzycznych oznaczenia dynamiczne A. Oznaczenia Wn1 (→Wf →Wa) – dwa kolejne znaki  – są w tym kontekście na tyle nielogiczne, że nasuwa to podejrzenie błędu. W istocie, biorąc pod uwagę, że  w t. 79 jest w A mało czytelne, wydaje się bardzo prawdopodobne, że  w tym miejscu to skutek mylnego odczytania A (kształt znaku w A jest jednym z licznych dowodów na rosnący w miarę pisania A pośpiech Chopina). Z kolei  dodane na początku t. 78 można interpretować jako próbę naprawienia błędu z t. 79 – zamiarem Chopina mogło być przeniesienie  do t. 78, gdzie nie kolidowałoby tak jaskrawie z jego pierwotną, a być może jedyną koncepcją dynamiczną, zapisaną w A. Byłby to przykład niedokończonej korekty, w której dodano nowy znak, nie usuwając starego. Wersję tę, jako być może zamierzoną przez Chopina, podajemy jako propozycję alternatywną.
Znak widoczny w A na poczatku t. 78 uważamy – tak jak w t. 70 – za akcent długi. W tym wypadku odtworzono go w Wn1 jako krótki, a w Wn2 jako krótkie . Nie jest jasne, jak wytłumaczyć obecność tego znaku w Wa, wobec jego braku w Wf. Najprawdopodobniej akcent przeoczono w Wf, a dodano w Wa przez analogię do t. 70 – widełki są tam wprawdzie dłuższe, ale do skrócenia mógł skłonić adiustatora brak nuty na 3. mierze taktu. Mocnym argumentem za takim wyjaśnieniem jest idąca w przeciwnym kierunku adiustacja Wa w t. 70 – dodano tam  zaczerpnięte stąd.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Niedokładności A , Połowiczne korekty