Zagadnienia : Akcenty długie

t. 114-116

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty długie w A (→WnWf)

!!!   miniat: nic.            TGTU

Krótkie akcenty w Wa

..

Akcenty długie w t. 114 i 116, wzorowo odtworzone przez Wn, w Wf nie są już tak czytelne, mimo że różnica w stosunku do krótkich akcentów w t. 118 jest wyraźna. W Wa uznano je za zwykłe, krótkie akcenty.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa

t. 205

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

 w Wn (→WfWa)

..

Znak  pod 1. triolą pr.r. należy zdaniem redakcji interpretować jako akcent długi. W wydaniach wydłużono go do połowy ostatniej trioli, co sugeruje wykonanie pierwszej części tego pochodu diminuendo, z pewnością wbrew intencji Chopina.

W A widoczne jest w tym miejscu skreślenie akcentu długiego nad partią pr.r. Podobnie w t. 207.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Poprawki A , Adiustacje Wn

t. 207-208

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty długie w A

Krótkie akcenty w Wn (→WfWa)

..

Zmiana wyraźnie długich akcentów w A na krótkie to z pewnością następstwo niedokładności Wn (→WfWa).
Znak w t. 207 był w A wpisany początkowo nad górną pięciolinią, a następnie skreślony i zastąpiony akcentem pomiędzy partiami obu rąk.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Poprawki A

t. 214-216

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty długie w A

Akcent i  w Wn1 (→WfWa)

Różne akcenty w Wn2

..

Znaki pod akordami l.r. w t. 214 i 216 w A to typowe akcenty długie. W Wn (→WfWa) pierwszy z nich odtworzono jako krótki akcent, a drugi jako . W Wn2 ten ostatni znak skrócono – zapewne na podstawie A – tak, iż można go uznać za akcent długi.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 218

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 w A (odczyt dosłowny→WnWfWa)

!!!   miniat: nic.                        EZnieU

Akcent długi w A (interpretacja kontekstowa)

TGTU

..

Zdaniem redakcji, nie jest jasne, czy takt ten należy traktować jako analogiczny do t. 214 i 216, czy 219 i 220. W pierwszym przypadku znak wpisany w A pod akordem l.r. należy uznać za akcent długi; interpretację tę, wynikającą ze struktury fraz pr.r., przyjmujemy w tekście głównym. W drugim przypadku znak byłby diminuendem (), które zresztą i tu, i w następnych taktach pełni również funkcję akcentującą.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie