mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 16

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Oktawa w A i Wn2

!!!   miniat: nic.                    TGTU (nuta i Basso)

Samo f w Wn1 (→Wf→Wa)
..

Pominięcie na początku taktu w Wn1 (→Wf→Wa) nuty F, reprezentującej partię wiolonczel, to z pewnością przeoczenie sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 19

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

es2 w A (→Wn→Wf1→Wa)

!!!   miniat: ten takt bez ostatniego akordu, tylko górna 5-linia, bez łuku.                    Tu pusta klisza 

e2 w Wf2

TGTU (kaso e2)
..

Dodany w Wf2  podwyższający es2 na e2 oznacza niemal na pewno zmianę koncepcji przez Chopina. Pierwotne brzmienie es2 jest potwier­dzone nie tylko w A, lecz także w Rork – w par­tiach I skrzypiec, oboju i klarnetu, ponadto altówki mają es1 (e1 w partii 2. rogu jest z pewnością pomyłką). Zwraca uwagę, że zmiany nie uwzględniono w Wa, co oznacza, że wprowadzono ją w ostatniej fazie korekt Wf2. Podobnie w analogicznym t. 343.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 20-22

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W tekście głównym dodajemy bemole ostrzegawcze przed b2 w t. 20, des1 w t. 21 i es1(2) w t. 22. Usuwamy natomiast wpisany przez Chopina, lecz w tym miejscu niepotrzebny  przed des2 w t. 22.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Ostatni znak przykluczowy

t. 27

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Zastosowaną przez Chopina notację rytmiczną można rozumieć dwojako:
      lub  .
W praktyce najistotniejsze jest gładkie dźwiękowo poprowadzenie tematycznego głosu dolnego. Podobnie w t. 334.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Informacje źródłowe i stylistyczne

t. 30-32

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Drobne nuty w A i Wn2

!!!   miniat: jw.                     wg miniatury (drobne jak TGTU, tylko na jednej lasce)

Normalne nuty w Wn1 (→Wf→Wa)

Drobne nuty proponowane przez redakcję

TGTU
..

Uproszczona notacja A, w którym towarzyszące partii solowej dwudźwięki akompaniamentu orkiestrowego wyodrębnione są jedynie drobniejszym pismem, zmyliła sztycharza Wn1 (→Wf→Wa), który nie zauważywszy różnicy wielkości nut, całe akordy wysztychował normalną czcionką. W Wf w t. 374-376 Chopin nie tylko skorygował ten błąd, ale także wyraźniej rozgraniczył partię solową od akompaniamentu. Tę ostatnią pisownię, jako najpóźniejszą i stanowiącą wyraźne ulepszenie, stosujemy także tutaj. Tekst partii solowej zgodny z intencją Chopina ukazał się drukiem po raz pierwszy w Wydaniu Narodowym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Pominięcie korekty analogicznego miejsca