mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 128-129

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk do t. 129 w A i Wn2

!!!   miniat: nic.            TGTU (prawy koniec 128 i koniec łuku w 129)

Łuk do końca t. 128 w Wn1 (→Wf→Wa)

krótszy prawy koniec 128 (do g1), najpierw nieco mniej skręcający w dół, na końcu z gustownym zaokrągleniem :)
..

Zakończenie łuku przed ostatnią nutą tego unisonowego pochodu to z pewnością niedokładność. Obie zmiany, jakim łuk A został poddany w Wn1, to deformacje typowe dla sztycharza tego wydania – podział długiego łuku i dopasowanie do struktur metrycznych.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 141-144

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Kropki pr.r. w A

!!!   miniat: 3. ćwierćnuta 141, cały 142 i 2. ćwierćnuty 143, tylko górna 5-linia, bez napisu i dynamiki.         TGTU tylko pr.r. (13 kropek nad pr.r.)

Kropki obu rąk w Wn1 (→Wf→Wa)

w obu rękach pod nutami, tylko t. 142

Kropki obu rąk w Wn2

t. 142-144, w obu rękach pod nutami (24 kropki)

Kropki obu rąk proponowane przez redakcję

TGTU (26 kropek)
..

Chopin w A oznaczył staccato tylko nad partią pr.r., co w takiej fakturze niewątpliwie obowiązuje obie ręce. W Wn1 (→Wf→Wa) kropki wydrukowano tylko w t. 142, przenosząc je na stronę główek nutowych (bardzo częsty, rutynowy zabieg sztycharzy), a ponadto dodano znaki także pod l.r. Pominięcie kropek w t. 141 i 143-144 jest na pewno skutkiem niestaranności sztycharza, natomiast uzupełnienie znaków dla l.r. mogło być zlecone przez Chopina. W Wn2 dodano pominięte kropki – w obu rękach – w t. 143-144. W tekście głównym podajemy podobne rozwiązanie, z uwzględnieniem znaków na ostatniej ćwierćnucie t. 141.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 145-160

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez łuków l.r. w A (→Wn1→Wf)

!!!   miniat: t. 145, tylko dolna 5-linia, bez as pr.r.              Tu na kliszy 4 as pr.r. w t. 145, 149, 153 i 155 na dolnej pięciolinii (bo w innym wariancie będą na górnej –  145 EZTU)

Łuki l.r. w Wa

Wszystkie wymienione łuki od strony główek. Łuk 145 (do es 146 EZnieU1) + 149-150 według pr.r. (EZnieU1) + od es1 150 do g1 151 + 152 nad triolą + 153-4 wg pr.r. + 155-6 wg pr.r. (oba łuki, drugi do es1) + 158-9 dwutaktowy + 159 od b do f1 + 160 od przednutki do półnuty + 4 as pr.r. (145, 149, 153, 155) na górnej pięciolinii (145 EZnieU).

Łuki l.r. w Wn2

łuki jak TGTU pr.r., zawsze od strony główek: 145 do es 146 + 149-150 (2 łuki) + 152 + 153 do es 154 + 155 do es 156 + 156 do as 157 + 158-160 (ten ostatni aż do półnuty, bez łuczka przednutki) + 159 razem z kropką + 4 as pr.r. na górnej (jak w war. 22)
..

W całym tym odcinku Chopin wpisał w A tylko jeden łuk w partii l.r., w t. 146. O tym, że zrezygnował następnie z powtarzania łuków zapisanych w pr.r., świadczy zapis t. 160, rozpoczynającego nową stronę w A – w partii l.r. widać tam skreślenie łuku dochodzącego do półnuty as i sugerującego kontynuację z poprzedniego taktu. Tak więc uzupełnienie łuków, wprowadzone w całym odcinku w Wa (prócz t. 157) i Wn2, to dowolność niemal na pewno nie odpowiadająca intencji Chopina. Dodane łuki są zresztą inne w Wa niż w Wn2, gdyż w każdym z nich kopiowano łuki pr.r., które w Wa odpowiadają w zasadzie łukom Wn1, a w Wn2 – łukom A (por. t. 152, 156, 157-158 i 159).
W tekście głównym zachowujemy notację A. Bardziej skomplikowane od strony źródłowej sytuacje w t. 146-148, 148 i 154 oraz 151 omawiamy osobno.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 146-148

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

2 łuki w A i Wn2

!!!   miniat: t. 146 i triola 147, tylko górna 5-linia (as przenieść na górną pięciolinię). Na miniaturze Wn1 i Wf bez klinika.                        TGTU (2 łuki)

Łuk od b1 w Wn1

EZnieU

Łuk od es1 w Wf (→Wa)

EZnieU1
..

Połączenie łuku rozpoczynającego się w t. 146 z następnym to niewątpliwy błąd Wn1 (→Wf→Wa). Jest to jeden z wielu przykładów rażącego lekceważenia zapisu A, gdyż łuki w rękopisie są jednoznaczne. Prawidłowe łuki przywrócono w Wn2. W Wf (→Wa) do błędu Wn1 dodano niedokładny początek łuku w t. 146, co wraz z pominięciem znaku staccato w tym takcie całkowicie wypaczyło obraz frazowania początku tego tematu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 146-148

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

3 kliniki w A

!!!   miniat: jw.                TGTU bez l.r. 146

2 kropki w Wn1 (→Wf→Wa)

EZnieU tylko 148

4 kropki w Wn2

EZnieU

4 kliniki proponowane przez redakcję

EZTU
..

Znaki staccato na początku t. 146 i 148 są w A zapisane niekonsekwentnie – w t. 146 znak znajduje się tylko w pr.r., a w t. 148 – w obu. Pewne wątpliwości może budzić także rodzaj użytego znaku w t. 146, jednak wyraźne kliniki w t. 148 przesądzają sprawę na korzyść klinika. W tekście głównym uzupełniamy czwarty klinik (t. 146, l.r.), gdyż w podobnych sytuacjach w t. 150, 154 i 156 Chopin wpisał znaki staccato w partiach obu rąk. Brak znaków w t. 146 to z pewnością błąd Wn1 (→Wf→Wa), natomiast odczytanie wszystkich użytych znaków jako kropek uważamy za niedokładność wydań.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Kliniki