Zagadnienia : Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
t. 21
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W A nie ma kasowników podwyższających des3(2) na d3(2). To oczywiste przeoczenie Chopina zostało poprawione – być może przez niego samego – już w Wn (→Wf→Wa). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn |
||||
t. 22
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W A kasowniki podwyższające nuty des na d wpisane są dopiero na 4. mierze taktu. Mimo to nie ulega wątpliwości, że d jest wymagane w całej 2. połowie taktu. W Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2) dodano podwyższający des3 na d3 na początku 3. miary taktu (odnoszący się także do d4), ale tylko Wa i Wn2 mają odpowiedni znak przed przedostatnią szesnastką. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn |
||||
t. 40
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Na 3. mierze taktu w A nie ma bemoli obniżających c1(2) na ces1(2), co jest oczywistym przeoczeniem Chopina – tonacja as-moll panuje już od t. 37 i w omawianym takcie została potwierdzona przed najwyższą nutą biegnika w 1. połowie taktu. Znak w pr.r. został dodany już w Wn (→Wf→Wa), natomiast w l.r. dodano tylko w Wn2. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa |
||||
t. 62
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Notacja znaków chromatycznych jest w tym takcie mniej staranna. Oczywistą pomyłką jest pominięcie w A obniżającego g na ges w grupie 9 nut l.r.; znak dodano już w Wn1 (→Wn2,Wf→Wa). Brak w części źródeł przed 2. nutą l.r. na 4. mierze taktu wynika z odmiennej konwencji obowiązywania znaków przygodnych – Chopin w A skreślił ten znak, uważając za obowiązujący przed ćwierćnutą na 3. mierze. Natomiast niewątpliwym przeoczeniem jest brak w A (→Wn→Wf) bemoli obniżających g1(2) na ges1(2) na 4. mierze taktu – o tym, że Chopin musiał tu słyszeć ges, przekonuje nieprzerwane występowanie tych nut od końca t. 57 i użycie kasowników ostrzegawczych przed G i g na początku t. 64. Notację w pełni poprawną i zgodną ze współczesnymi konwencjami ma tylko Wa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Poprawki A , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Ostatni znak przykluczowy |
||||
t. 69
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Brak bemoli przed przedostatnią trzydziestodwójką, mimo iż występuje we wszystkich źródłach autentycznych, jest niemal na pewno pomyłką Chopina. Wprawdzie opadające zwiększone sekundy w pochodach skalowych pojawiają się w jego utworach (np. w t. 40 i 43), ale nie w sytuacji, gdy górna nuta zwiększonej sekundy stanowiłaby punkt zwrotny figuracji – por. odpowiednie zwroty w t. 28, 42 czy 65. Jeśli w t. 64 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać pierwszą lub trzecią wersję. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Ostatni znak przykluczowy |