Zagadnienia : Niedokładne łuki A
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
t. 8
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Wielokrotne poprawki na 3. mierze taktu – skrobania i kreślenia – zmusiły Chopina do zapisania grupy trzech szesnastek na sąsiedniej pięciolinii. Grupa objęta jest łukiem, co niemal na pewno oznacza, że jest to triola. Na głównej pięciolinii jest jednak w tym miejscu jeszcze jeden łuk, zaczynający się od poprzedniej szesnastki. Łuk ten był najprawdopodobniej napisany wcześniej i dotyczył jednej ze skreślonych wersji tego miejsca. W tej sytuacji nie jest pewne, czy nowy łuk (nad triolą) miał w zamyśle Chopina stanowić uzupełnienie poprzedniego (jako łuk wydzielający grupę nieregularną), czy też Chopin pozostawił dłuższy łuk przez nieuwagę, a łuk nad triolą miał go zastąpić. Zdaniem redakcji ta ostatnia możliwość jest bardziej prawdopodobna (por. t. 13), toteż wersję tę podajemy w tekście głównym. Alternatywna interpretacja zakłada późniejsze dopisanie dłuższego łuku jako ostatecznego. Tak też w zasadzie zrozumiano to w Wn (→Wf→Wa1→Wa2), choć ze względu na odmienną interpretację rytmu łuk obejmuje tam całą 3. miarę taktu. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A |
|||||||||||
t. 12
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Dwuósemkowy łuk A jest najprawdopodobniej niedokładny – por. podobne figury np. w poprzednich taktach. Dlatego w tekście głównym podajemy dłuższy łuk, odpowiadający łukowaniu analogicznych figur. Podobne rozwiązanie przyjęto w Wn2. Półtaktowy łuk pozostałych wydań jest z pewnością dowolnością sztycharza Wn1. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 14-15
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Łuk A rozpoczyna się niewątpliwie od 2. ósemki taktu, tak więc jego wcześniejsze rozpoczęcie w Wn1 (→Wf) zapewne jest błędem. Nie jest natomiast jasne, do której nuty łuk A ma sięgać. Porównanie z dwoma analogicznymi sytuacjami (t. 33 i 82), oraz stosowane przez Chopina w całej tej części artykulacyjne wyodrębnianie nut basowych przechylają szalę na stronę zakończenia łuku wraz z ostatnim akordem taktu. To przyjęte w tekście głównym odczytanie ma również Wn2. W Wn1 łuk w t. 14 kończy się podobnie, ale w t. 15 widoczne są ślady usuwania łuku dochodzącego do 1. ósemki. Tłumaczy to doprowadzenie w Wf łuku z t. 14 aż do początku t. 15. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 15
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Pominięcie łuku w wydaniach mogło się wiązać z wątpliwościami co do jego zasięgu – łuk dochodzi do połowy taktu, ale nie do półnuty des1-es1, która powinna być tam zapisana. Można go w związku z tym interpretować na trzy sposoby:
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Błędy Wn |
|||||||||||
t. 23
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Łuki A są w 2. grupie szesnastek niejasne – odczytany dosłownie, pierwszy obejmuje 2 pierwsze nuty, a drugi trzy ostatnie. Porównanie z sąsiednimi, analogicznie zbudowanymi figurami pokazuje niedwuznacznie, że to drugi łuk zaczyna się niedokładnie (zbyt późno). W Wn1 (→Wf→Wa) przyjęto ich mniej prawdopodobne odczytanie, w którym każdy obejmuje trzy nuty. W Wn2 dwa łuki zastąpiono jednym (por. 1. uwagę w tym takcie). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »