mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 149

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk od 1. ćwierćnuty w A (odczyt dosłowny→Wn→Wf→Wa)

!!!   miniat: nic.             EZnieU (lewy koniec – nie powinno być kłopotów z cięciem i spasowaniem)

Łuk od oktawy w A (interpretacja kontekstowa) i WfD

EZTU (lewy koniec)
..

Łuk A, odczytany dosłownie, wydaje się rozpoczynać od początku taktu i tak go odtworzono w wydaniach. Jednak zarówno doprowadzony do początku tego taktu poprzedni łuk, jak i con duolo umieszczone dopiero nad drugą ćwierćnutą sugerują rozpoczęcie nowej myśli muzycznej właśnie od drugiej ćwierćnuty. Intuicję tę potwierdza Chopinowski wpis w WfD, w którym końcówka łuku dopisanego nad biegnikiem w t. 148 wyraźnie oddziela ćwierćnutę g1 od dalszego ciągu muzyki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD , Niedokładne łuki A

t. 149-150

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuki rozdzielone w A i Wn2

!!!   miniat: jak widać.            EZTU (prawy koniec pierwszego i lewy drugiego)

Łuki zbiegające się w Wn1 (→Wf→Wa)

odpowiednie połówki z EZnieU
..

W A wyjątkowo jednoznaczne – jak na przejście na nową stronę – doprowadzenie łuku do półnuty w t. 150 zostało jednak zupełnie fałszywie odtworzone w Wn1 (→Wf→Wa). Przypuszczalnie sztycharz najpierw zajął się łukiem w t. 149, który uznał za całotaktowy, tylko przesunięty w prawo. Następnie, w t. 150 połączył oba łuki, widząc w nich jeden, niedokładnie napisany (oba łuki sięgają dość daleko w przestrzeń pomiędzy początkową półnutą a następującą po niej ósemką, co mogło sugerować taką interpretację). W tym ostatnim łuku zrealizował też ideę kontynuacji z poprzedniego taktu, nie ruszając już gotowego łuku w t. 149. W Wn2 zinterpretowano tu łuki A bardziej dosłownie i niewątpliwie słusznie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 149

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

w źródłach

Bez znaku w WfD, możliwe odczytanie
..

W WfD przez znak  przechodzi lekko skośna linia, którą można interpretować jako skreślenie. Sens tej kreski nie jest jednak pewny – w Chopinowskich egzemplarzach lekcyjnych zdarzają się fragmenty zawierające tego typu delikatne kreski, rysowane prawdopodobnie w trakcie omawiania problematycznych dla ucznia miejsc. Kreski te nie mają najczęściej żadnego konkretnego znaczenia, świadczą po prostu o intensywniejszej pracy nad danym fragmentem.

Nie jest też jasne, co miałoby oznaczać ewentualne skreślenie. Nie , czyli ? A może , które obowiązywało przed owym ? Wobec tych wątpliwości, brak , będący następstwem ewentualnego skreślenia, proponujemy tylko jako jedno z możliwych odczytań WfD.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD

t. 149-150

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

4 łuki w A i Wn2

!!!   miniat: te 4 oktawy, tylko górna 5-linia, bez górnego łuku i napisu.                    TGTU (4 łuki "pionowe")

1 łuk w Wn1 (→Wf)

tylko 150

Bez łuków w Wa
..

Wpisane w A cztery łuczki od przednutek do przeciwległych nut oktaw podkreślają ekspresyjny charakter oktawowych mini-motywów. Szczegół ten został w pełni odtworzony dopiero w Wn2 – we wcześniejszych wydaniach większość łuczków pominięto (w Wa wszystkie).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 150-151

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Koniec łuku w A (odczyt dosłowny→Wn1→Wf→Wa)

EZTU (sic! (jak na miniaturze), ale tylko prawy koniec łuku

Koniec łuku w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2

EZnieU, prawy koniec (oba warianty prawdopodobnie łatwiej będzie spasować biorąc za punkt wyjścia tylko jeden z obciętych końców).   Dodać dokończenie w t. 151!
..

Nie jest pewne, czy łuk A kończy się wraz z ostatnią szesnastką w t. 150, czy ma sięgać dalej, do następnego taktu. W Wn1 (→Wf→Wa) przyjęto tę pierwszą możliwość, co zmieniono w Wn2. Redakcja przychyla się do drugiej interpretacji, gdyż oktawa na początku t. 151 jest niewątpliwie końcem poprzedniej frazy. Rozpoczęcie nowej myśli od szesnastek potwierdzone jest przez  dopisane w WfD.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn