mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 217

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Bemol ostrzegawczy przed des2 dodano w Wn (→Wf→Wa). W podobnym kontekście Chopin wielokrotnie sam pisał znaki precyzujące zgodną z tonacją wysokość nuty po wcześniejszym podwyższeniu oktawę niżej. Niewykluczone więc, że uzupełnienie to pochodzi od kompozytora.

Bemol przed półnutą des w l.r. jest naszym dodatkiem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Autentyczne korekty Wn

t. 219

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

es2 w A (→Wn→Wf)

!!!   miniat: nic.           TGTU = poprzednie fes i to es na swoich miejscach

eses2 w Wa

bb (EZnieU) i rozsunąć fes2 i es2
..

Uzupełnienie wprowadzone w Wa, zapewne ze względu na eses w l.r., jest jednak z pewnością błędne – podwyższenie dolnej nuty w figurze obiegnika, niezależnie od akordu tworzącego tło harmoniczne, jest raczej regułą niż wyjątkiem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa

t. 220

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

ces1-d1 w A (→Wn1→Wf), odczyt dosłowny

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko dolna 5-linia.          Tu ces1 i kaso d1 (w miniaturze tu dodać bemol w nawiasie kwadratowym przed 3. ósemką )

cis1-d1 w Wa

cis1 (z # ) i kaso d1

c1-des1 w WfD

c1 z kaso i bemol des1

des1-d1 w Wn2

des1 i kaso d1

c1-d1 w A, prawdopodobna interpretacja
..

Niejasna harmonicznie i niezręczna brzmieniowo wersja A (→Wn1→Wf) wzbudziła wątpliwości już w Wa i Wn2, w których przedostatnią ósemkę zmieniono – w analogii do t. 218 – na cis1 (Wa) lub des1 (Wn2). Nie jest jednak pewne, czy Chopin miał tu na myśli ścisłą analogię, skoro nie zachował takiej analogii w partii pr.r. Przypuszczenie to potwierdza poprawka wprowadzona w WfD i wersję tę, wykonywaną na lekcjach z Chopinem, podajemy w tekście głównym. Zdaniem redakcji, możliwa jest jeszcze inna interpretacja zapisu A, zakładająca zaistnienie najczęstszej z Chopinowskich pomyłek – przeoczenia odwołania przygodnego znaku chromatycznego postawionego wcześniej. Prowadzi to do ostatniej z podanych wersji, w której dwie ostatnie ósemki brzmią c1-d1. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty

t. 220

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W tekście głównym dodajemy ostrzegawczy  przed f1. Uwzględniamy także ostrzegawczy  przed ostatnim b1 w pr.r., dodany już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze

t. 225

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Chopin dokładnie zapisał znaki chromatyczne w tym takcie, łącznie z ostrzegawczymi kasownikami przed a1 (dwukrotnie – w pr.r. w oznaczonym miejscu i w l.r. na końcu taktu) i g2. Pierwszy z nich wydaje się w tym miejscu niepotrzebny i usunięto go już w Wn2. W tekście głównym dodajemy natomiast  przed as2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze