mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 109-110

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

des2-des2 (?) w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: od 8. do 14. szesnastki, tylko górna 5-linia, bez łuku.                   Tu EZnieU (8 szesnastek z przenośnikiem w t. 109 i 110). Czyli na miniaturze bez kaso d2 i bemola des2

d2-des2 w A (interpretacja kontekstowa→Wn→Wf→Wa)

EZTU = war_12 red
..

W obu tych taktach w A nie ma znaków chromaty­cz­nych ani przed 12., ani przed 13. szesnastką. Bemole dodane w korekcie Wn (→Wf→Wa) – niemal na pewno przez Chopina – potwierdzają, że mamy tu do czynienia z rzadkim przypadkiem poczwórnego błędu kompozytora, który przeoczył zarówno kasowniki alte­rujące des2 na d2, jak i bemole przywracające des2. Oba potrzebne kasowniki dodano w Wa, a pierwszy z nich (w t. 109) także w Wn2.
Tego rodzaju błąd może się wydawać nieprawdopo­dob­ny, jednak w notacji A, w którym 2. i 3. grupa szes­nastek zapisane są oktawę niżej z użyciem przenośnika oktawowego, pomyłka nie wydaje się już tak rażąca:

  • omawiane nuty nie leżą koło siebie, więc zestawienie dwóch jednakowych nut, które nie mają znaków chromatycznych, a brzmią inaczej, nie występuje;
  • kasowniki przed d2 wydają się oczywiste po kasow­nikach w obu rękach w 1. połowie każdego taktu;
  • des2 to dźwięki utrwalonej, aktualnej tonacji f-moll, więc brak bemoli to typowe Chopinowskie przeoczenie odwołania alteracji.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 110-111

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

f powtórzone w A (→Wn)

!!!   miniat: nic.              Tu pusta klisza 

f przetrzymane w Wf (→Wa)

TGTU
..

Brak łuku przetrzymującego f to prawdopodobnie przeoczenie Chopina w A (→Wn). Wskazuje na to przetrzymanie tej nuty w analogicznej sytuacji w poprzednim takcie, a potwierdza Chopinowska korekta Wf (→Wa). Kto wie zresztą, czy poprowadzony pod nutami łuk, łączący ostatni akord t. 110 z pierwszym w t. 111, nie jest również echem Chopinowskiej korekty – Chopin mógł swoim zwyczajem wpisać krótki łuk przetrzymujący przy nucie docelowej, a sztycharz Wn1 zinterpretował go jako łuk motywiczny (patrz uwaga w t. 109-110).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn

t. 110

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi w A

!!!   miniat: ostatnia grupa szesnastek, tylko górna 5-linia, bez łuku.                      TGTU

Krótki akcent w Wn1

pod ostatnią nutą

Krótki akcent w Wf (→Wa)

pod 1. nutą 4. grupy

Krótki akcent w Wn2

zamiast długiego z A
..

Akcent długi nad przedostatnią szesnastką został błędnie odtworzony w Wn1 jako krótki akcent pod ostatnią nutą. W Wf (→Wa) akcent umieszczono pod 1. nutą ostatniej czwórki szesnastek, co może być efektem korekty Chopina. W tekście głównym podajemy wersję A, gdyż nie ma pewności, czy Chopin rzeczywiście zmienił zdanie w kwestii akcentowania końcówki tego taktu – nawet jeśli to on korygował Wf w tym miejscu, zmieniał błędny akcent przejęty z Wn1, a nie tekst A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 110

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuczek w A

!!!   miniat: ta co w t. 110-111.                 EZnieU

Bez znaku w Wn (→Wf→Wa)
..

Widoczny w A łuk nad pierwszymi dwiema szesnastkami został pominięty w wydaniach – sztycharz Wn1 uznał być może, że jest to nieznaczące, przypadkowe dotknięcie pióra. Zdaniem redakcji, możliwość taka jest realna, toteż nie uwzględniamy go w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A

t. 111

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk do przedostatniej ósemki w A

!!!   miniat: te 5 ósemek, tylko dolna 5-linia, z palcami!, ale bez forte.                  tu krótszy łuk

Dłuższy łuk w Wn (→Wf→Wa)

TGTU
..

Dłuższy łuk Wn (→Wf→Wa) to prawdopodobnie typowa niedokładność sztycharza Wn1, jednak palcowania dodane tu później przez Chopina – na ostatniej ósemce w korekcie Wf (→Wa) i na pierwszej sekście w WfD – pozwalają uznać ten łuk za zaakceptowany przez kompozytora.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn