Zagadnienia : Niedokładności KG

t. 212-213

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

w KG

w Wf (→Wa)

Bez znaków w Wn1

w Wn2

..

Brak znaków  (diminuendo/akcent długi) w 2. połowie t. 212 i na początku t. 213 to z pewnością błąd sztycharza Wn1. Podobnie, za pomyłkę uważamy pominięcie drugiego z tych znaków w Wf (→Wa). W Wn2 dodano oba znaki, jednak ten w 2. połowie t. 212, który w KG umieszczony jest nieco wcześniej niż sąsiednie, przydzielono błędnie do 3. akordu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności KG

t. 218

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

Notacja znaków chromatycznych w przedostatnim akordzie pr.r. w t. 218 jest w źródłach niedokładna. W żadnym źródle nie ma  podwyższającego es2 na e2, a  podwyższający g2 na gis2 mają tylko Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności KG

t. 218-219

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

KG ma jednakowe zestawy znaków chromatycznych w ostatnim akordzie pr.r. w t. 218 i pierwszym w t. 219 –  przed najniższą nutą (d2) i  podwyższający g2 na gis2. W Wn1  w t. 218 wydrukowano przed e2, co trzeba uznać za pomyłkę, gdyż znak przed d2 był prawidłowo umieszczony, a  przed e2 powinien się znaleźć już w poprzednim akordzie. W Wn2 zauważono, że w t. 219  ma dotyczyć sąsiedniej nuty, e2, pozostawiono jednak bez zmian błędną notację t. 218. Wf (→Wa) mają poprawną notację.

Warto zauważyć, że w KG i Wf  przed gis2 w ostatnim akordzie t. 218 nie jest niepotrzebny, gdyż znaku tego nie ma w poprzedniej ćwierćnucie.

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed d3 w t. 218.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności KG

t. 219-220

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

2 łuki w KG (odczyt dosłowny→Wn)

KG, Wn: 2 łuki zamiast jednego: pierwszy do końca t. 219, drugi od początku t. 220

Ciągły łuk w KG (interpretacja kontekstowa) i WfWa)

Wfa TGTU = jeden łuk t. 219/220

 

..

Wersja Wn wynika prawdopodobnie z nietrafnej interpretacji zapisu KG – w rękopisie tym t. 219 kończy system, a łuk jest wskutek przerw w dopływie atramentu niezbyt czytelny, tak iż wydaje się nie wykraczać poza ostatnią ćwierćnutę. Łuk w t. 220 jednak bardzo wyraźnie sugeruje kontynuację, co potwierdza ciągły łuk w Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności KG , Niepewna kontynuacja łuku

t. 226

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

Bez określenia w KG i Wf (→Wa1)

w Wn i Wa2

..

Wskazówka  w tym miejscu to wynik pomyłki sztycharza Wn1, który w ten sposób odczytał pospiesznie zapisany w KG znak . Pomyłkowe określenie powtórzono w Wa2.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Niedokładności KG