Zagadnienia : Adiustacje Wn
- « Poprzednia
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- Następna »
t. 148-152
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II
..
W źródłach opartych bezpośrednio na [A] – KG i Wf1 (→Wf2→Wf3,Wa1) – brakuje czterech kasowników podwyższających ces1 na c1, w t. 148-149 i 151-152. Te oczywiste niedokładności poprawiono w Wn, Wf4 i Wa2. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Adiustacje Wf , Ostatni znak przykluczowy , Błędy KG |
||||||||||||
t. 164-168
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II
..
Łuk KG (→Wn) obejmuje tylko tę część pięciotaktowego pochodu melodycznego, której wykonanie Chopin przypisał lewej ręce. Jest to z pewnością niedokładność, być może powtórzona za [A] (wersja pierwotna?). Odpowiedni łuk w Wf jest natomiast urwany na końcu linii tekstu i najprawdopodobniej miał być doprowadzony do końca frazy (Chopin mógł go przedłużyć w [A] już po sporządzeniu KG). Konieczność objęcia łukiem całości pochodu nie ulega wątpliwości, jeśli wziąć pod uwagę autentyczne łukowanie analogicznych fraz. Obie możliwości rozpoczęcia łuku – od pierwszej lub drugiej miary t. 164 – można uważać za równorzędne. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności KG , Autentyczne korekty Wa |
||||||||||||
t. 182
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II
..
W KG i Wf (→Wa1) przed najwyższą nutą znajduje się już przed 1. akordem. Jak doszło do powstania błędu, który musiał występować już w [A], trudno powiedzieć (jakieś poprawki?). W dodatku w korekcie Wf4 tę niewątpliwie przecież pomyłkową wersję potwierdzono, dodając w tym akordzie jeszcze przed ces1. Jest to albo pomyłka sztycharza, albo nietrafna adiustacja. W Wn przeniesiono przed drugi akord, zgodnie z sensem muzycznym i wersją analogicznego t. 142; podobnie w Wa2, w którym jednak dodano jeszcze bemole przed skrajnymi nutami 1. akordu. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Błędy KG |
||||||||||||
t. 183
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II
..
Wersja z d1 (=eses1) jest prawdopodobnie pomyłkowa – sytuacje, w których brakuje znaku, odwołującego występującą wcześniej alterację, należą do najczęściej spotykanych niedokładności pisowni Chopina. Jest ponadto zupełnie możliwe, że kompozytor naprawił swój błąd, korygując podkład do Wa. Dodanie ostrzegawczego przed ces1 jest mało uzasadnioną adiustacją Wn2. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy KG , Autentyczne korekty Wa |
||||||||||||
t. 200-202
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II
..
Pedalizacje Wn1 i Wa to zapewne niedokładne reprodukcje ich podkładów – odpowiednio KG i Wf. Dyskusja wersji tych ostatnich źródeł – patrz t. 13-14. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- Następna »