op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll, cz. II
W KG i Wf (→Wa1) 
przed najwyższą nutą znajduje się już przed 1. akordem. Jak doszło do powstania błędu, który musiał występować już w [A], trudno powiedzieć (jakieś poprawki?). W dodatku w korekcie Wf4 tę niewątpliwie przecież pomyłkową wersję potwierdzono, dodając w tym akordzie jeszcze 
przed ces1. Jest to albo pomyłka sztycharza, albo nietrafna adiustacja. W Wn przeniesiono przed drugi akord, zgodnie z sensem muzycznym i wersją analogicznego t. 142; podobnie w Wa2, w którym jednak dodano jeszcze bemole przed skrajnymi nutami 1. akordu.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Błędy Wa, Adiustacje Wn, Adiustacje Wf, Błędy KG
notacja: Wysokość