As - Autograf szkicowy
| Data: | ⇒VII 1847 |
| Tytuł: | Tempo di Valse |
Szkic całości Walca w pierwotnej redakcji. Forma utworu nie była jeszcze w pełni ukształtowana – brak jest czterotaktowego wstępu bez akompaniamentu, skrócone jest także przejście w t. 69-76 (numeracja wersji ostatecznej). Repryza oznaczona jest skrótowo jako Dal Segno, co zresztą widzimy także we wszystkich autografach okolicznościowych – AI, AII i AIII.
Oprócz powyższych różnic, tekst zawiera wiele innych szczegółów, zmienionych później w bardziej dopracowanych autografach, np. brak przednutek w t. 54-63.
As w kilku miejscach podaje więcej niż jedną wersję. Na ogół dotyczy to akompaniamentu, ale zdarza się i w melodii. Wydaje się przy tym, że Chopin planował wykorzystać niektóre z tych równoległych pomysłów jako urozmaicenia przy powtarzaniu fraz (np. dwie wersje akompaniamentu w t. 21-26), inne zaś notował z myślą o wyborze tylko jednej z nich (np. partia l.r. w t. 28). Są też miejsca, w których wszystkie zapisane wersje zostały skreślone – t. 64-68. W rezultacie wypreparowanie z tego rejestru pomysłów jednego tekstu, który można by przypisać As, jest w zasadzie niemożliwe. Przedstawiona propozycja – wersja "redakcja" – nie odzwierciedla więc prawdopodobnie zamysłu Chopina na żadnym etapie komponowania Walca. Ma jedynie na celu zestawienie zapisanego materiału w formie podobnej do realnie zapisanych ukończonych wersji utworu. Opieramy się na następujących założeniach:
- wskazówek, dotyczących ewentualnego wykorzystania alternatywnych wersji, szukamy w kompletnych zapisach czterech późniejszych autografów. W szczególności, w t. 21-24 i 29-32 przyjmujemy kolejność wersji l.r. występującą w autografach okolicznościowych;
- odmianę akompaniamentu zapisaną w t. 33-36 uważamy za wersję zakończenia Walca. Aby to pokazać, wypisujemy repryzę (wbrew układowi As) aż do t. 108, tym razem z kolejnością wersji l.r. w t. 93-96 i 101-104 zgodną z A;
- w t. 64-68 podajemy późniejszą z dwóch zapisanych (i skreślonych wersji).
W wersji "transkrypcja" odtwarzamy notację As z zachowaniem jej oryginalnego, skrótowo-wariantowego układu.
| Oryginał w: | Bibliothèque Nationale de France, Paryż |
| Sygnatura: | Ms. 111 A |