Wysokość
|
t. 14
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Górną nutą szesnastki na 3. mierze taktu jest w Wn1 c3. Jest to z pewnością błąd, poprawiony w Wn2 (→Wn3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||
|
t. 14-16
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
W t. 14 przed ostatnią nutą pr.r. w KF, Wf i Wa1 brak kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy KF |
||||||
|
t. 30
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Ślady, widoczne w KF w partii l.r., pokazują, że kopista wpisał tu początkowo akordy z t. 31, które po spostrzeżeniu pomyłki wyskrobał i zastąpił właściwymi. kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Błędy KF |
||||||
|
t. 36
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Mimo że na pewnym etapie – poprawiając podkład do Wa – Chopin najprawdopodobniej uważał wersję z fis za lepszą, w tekście głównym pozostawiamy występującą w Wf i KF (→Wn) wersję z E. Wersję tę wprowadzono – zapewne na podstawie Wf – także w Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa |
||||||
|
t. 42
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Ustalenie intencji Chopina, jeśli chodzi o brzmienie przednutkowego akordu l.r., wydaje się niemożliwe wobec braku widocznych śladów dokonywania zmian w źródłach. Każda z trzech wersji źródłowych może być autentyczna, ale i każda może być wynikiem złego odczytania rękopisu przez sztycharza lub kopistę, gdyż ustalenie obecności wewnętrznej nuty w akordzie zapisanym na liniach dodanych bywa w rękopisach Chopina bardzo trudne – por. komentarze do t. 73 i 111 tej etiudy oraz np. do Etiudy Es op. 10 nr 11, t. 43 czy Walca As op. 42, t. 48. W tej sytuacji w tekście głównym podajemy akord w wersji źródła podstawowego, czyli Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niepewne nuty na liniach dodanych |
. Podobnie w t. 16, gdzie znaku nie ma w 
