mUltimate Chopin

op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 1-14

Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

Bez nieautentycznego palcowania

!!!   miniat: pół t. 1, tylko górna 5-linia, bez molto legato.     Tu pusta klisza 

Palcowanie dodane w Wa2 (→Wa3)

!!!      palce krojem "quasi-redakcyjnym" (częściowo Corel) umieszczać z zasady pod wiązaniami (pięciolinią). Gdzie się nie mieści, a nie ma Chopinowskich – nad.

t. 1, 1-6 (numery nut) – 231243 nad;    t. 2, 7-12 – 232153 (pod);     t. 3, 1-5 – 24321, 9-10 – 31;      t. 4, 1 – 3, 4 – 2, 6-7 – 13, 10-2;      t. 5, 1 – 3, 4 – 2, 7 – 3, 12 – 1;         t. 6, 1 – 3, 6-7 – 13, 11-12 – 32;          t. 7, 1 – 1, 4-5 – 41, 7-9 – 354;      t. 8, 1-8 – 45323214, 11-12 – 32;     t. 9, 1-2 – 13;      t. 11, 1-2 – 23 (cały takt nad), 4-10 – 1234542;       t. 12, 6-7 – 13 (nad);      t. 13, 1 i 7 – 3 (nad);    t. 14, 1-4 – 1431 (pod), 12 – 3.
..

Nic nie wskazuje na ewentualną, choćby częściową autentyczność palcowania dodanego w Wa2 (→Wa3). Dlatego też – inaczej niż w Etiudach op. 10, w których autorem palcowania był przyjaciel Chopina, Julian Fontana – podajemy je mniejszą, kursywowaną czcionką.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 1

Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

..

W AW t. 20-36 oznaczone są jako powtórzenie t. 1-17: 

  • t. 1-19 ujęte są w znaki repetycji,
  • t. 18-19 oznaczone są jako 1a volta, po której następuje 2a volta, rozpoczynająca się od t. 37.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 1-14

Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

..

W AT Etiuda zanotowana jest w metrum 2/4, dwukrotnie mniejszymi wartościami – triolami szesnastkowymi w pr.r. i triolami ósemkowymi w l.r. Jest to pierwotna koncepcja, zarzucona przez Chopina nie później niż przy pisaniu AW. Triole l.r. nie mają w AT łuków, co prawdopodobnie wiązało się z tym, że trójkowe ugrupowanie ósemek wynika niedwuznacznie z ich wiązań.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany metrum

t. 1-14

Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

..

Łuki l.r. pojawiły się w zapisie Etiudy wraz z przejściem na dwukrotnie większe wartości rytmiczne – w AT, w którym partia l.r. zapisana jest triolami ósemkowymi, łuków tych nie ma. Jednak konsekwencja, z jaką Chopin notował je w całym utworze, może oznaczać, że ich funkcja prawdopodobnie wykracza poza wskazanie ugrupowania rytmicznego, sugerując także artykulację legato.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

t. 1-2

Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

Łuki AT

!!!   miniat: przedtakt i t. 9 (zamiast t. 1; bez metrum i napisów), tylko górna 5-linia (szesnastki w AT, ósemki w pozostałych).      tu dwa jednotaktowe łuki (corel) i łuk w t. 3 zaczęty nad '3' palcowania.

Łuk w AW, KDP, KG (→Wn), Wf i Wa

!!!     TGTU
..

AT ma tu wyraźnie odmienne łukowanie, odzwierciedlające w znacznym stopniu budowę frazy: przedtakt nie jest objęty łukiem frazowym, a nad każdym z t. 1-2 widnieje osobny łuk. Por. t. 6-8, 9-10, 16-17, 18-20.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany