Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Wysokość

t. 40

Utwór: op. 25 nr 1, Etiuda As-dur

As1 w AI

!!!   miniat: jak w t. 1     tu niskie As z odpowiednim wiązaniem itp. oraz obniżonym znakiem Ped (na wzór t. 36; na miniaturze bez pedału)

As w A (→KDP,Wn), Wf i Wa

!!!    TGTU (na kliszy z Ped)

..

W AI Chopin wpisał najpierw As, jak w wersji ostatecznej, a następnie zmienił je na As1. Przygotowując Etiudę do druku, powrócił jednak do pierwotnej koncepcji, decydując się ostatecznie na As.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina , Skreślenia A

t. 48

Utwór: op. 25 nr 1, Etiuda As-dur

as2-es3-as3 w AI, Wf i Wa

!!!   miniat: ta ćwierćnuta, tylko górna 5-linia.      Tu 3 nuty

as2-as3 w A (→KDP,Wn)

!!!    TGTU

..

Obie wersje są z pewnością autentyczne, ale ich chronologia budzi wątpliwości. Wersja z es3 powstała zapewne wcześniej, gdyż jest już wpisana atramentem w AI. Oktawę w A należy więc uważać za jedno z tych Chopinowskich ulepszeń, które pojawiły się w A bez żadnych śladów zmieniania wersji AI (por. np. t. 1, 7, 8). Jeśli jednak – co wydaje się prawdopodobne – podkłady do Wf i Wa były kopiami A, należałoby przyjąć, że Chopin dopisał w nich es3, powracając do pierwotnej koncepcji. Nie mając jednak zupełnej pewności w tej kwestii, w tekście głównym zachowujemy lżej brzmiącą wersję A (→Wn).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina

t. 48-49

Utwór: op. 25 nr 1, Etiuda As-dur

AI

!!!   miniat: ta końcówka, tylko dolna 5-linia, z pedałem (tylko w drugim wariancie).     Tu EZnieU2

A (→KDP,Wn), Wf i Wa

!!!    TGTU (z pedałem 4 znaki, na miniaturze bez pierwszej ), na kliszy bez wężyka trylu

..

Odczytanie dopisanego ołówkiem zakończenia Etiudy jest w AI utrudnione przez ograniczoną rozdzielczość zachowanej fotografii. Pierwotnie utwór kończył się w t. 48: . Chopin dopisał następnie ołówkiem dodatkowy takt, jednak odczytanie szczegółów partii l.r., która wydaje się być zredagowana odmiennie niż w A i wydaniach, nie jest całkiem pewne.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany długości fraz