op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

Pierwsze wydanie francuskie, oparte na A. Porównanie z autografem, a także widoczne ślady korekt ujawniają szereg mniej lub bardziej prawdopodobnych zmian dokonywanych w druku. Niektóre z nich uwzględniono przy tym w Wn1, a innych nie, co wskazuje na istnienie co najmniej dwóch faz korygowania Wf1 (prawdopodobnie nawet trzech – patrz Etiuda C nr 1). O udziale Chopina we wszystkich korektach i ich obszernym zakresie świadczy zachowana korespondencja Schlesingera z Kistnerem, a ich namacalny dowód stanowi Wfkor (w Etiudzie a nr 2). Przykłady zmian, dokonywanych na poszczególnych etapach korekt:

• 1.  Zmiany uwzględnione w Wn1 – wymienione w charakterystyce A poprawki pierwotnych wersji, a ponadto liczne uzupełnienia znaków chromatycznych, także ostrzegawczych (np. w t. 49 i 68), pedalizacji (w t. 7-8, 15-20, 23-26, 28-32, 39-42, 49, 61-66 i 68-70), a w kilku miejscach także palcowania;
• 2.  Zmiany nieuwzględnione w Wn1 – np. dodanie obniżającego d² na des² w t. 35, dodanie ostrzegawczego  w t. 38, poprawka błędnego fes⁴ na fes³ w t. 43, g¹ na b¹ w t. 66.

Oprócz zilustrowanych wyżej zmian i uzupełnień, będących niewątpliwie rezultatem ingerencji Chopina, w Wf1 występuje szereg różnic w stosunku do A, których zakwalifikowanie jako autentycznych korekt jest nieoczywiste lub wręcz wątpliwe. Dotyczy to przede wszystkim pominiętych oznaczeń wykonawczych, np.:

• wskazówek o charakterze dynamicznym, jak znaki  w t. 1, 8, 16 i 75,  w t. 16,  i sotto voce w t. 21, akcent w t. 26 i 38,  w t. 37;
• innych określeń, jak poco rall. i a tempo w t. 28-29, znaków  w t. 4 i 54, fermaty w t. 77.

Zdaniem redakcji zdecydowana większość tych sytuacji wynika z pośpiechu sztycharza. Można nawet podejrzewać, że była to mniej lub bardziej świadoma strategia działania, gdyż o ile pominięcie znaku nie zwiększało nakładu pracy (nawet jeśli Chopin wpisał potem znak w trakcie korekty, dodanie go nie wiązało się z żadnym dodatkowym wysiłkiem), o tyle wysztychowanie błędnego znaku wymagało jego uciążliwego usuwania. Jednak w pewnych fragmentach, w których obok powyższych braków pojawiają się dodane w korekcie Wf inne znaki lub zmiany, można uważać całość tekstu za skontrolowany i zaakceptowany przez Chopina. Każde z tego typu miejsc analizujemy więc indywidualnie, tak by z jednej strony uszanować ewentualną najpóźniejszą intencję Chopina, a z drugiej nie pozbawiać wykonawcy cennych autentycznych wskazówek, pominiętych być może tylko przypadkiem.

Wf1 nie jest też wolne – mimo kilkakrotnej korekty – od wyraźnych błędów, np. c¹ zamiast b w t. 38, ceses²-es² zamiast ces²-eses² na początku t. 53.