Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
| Wydawca: | Maurice Schlesinger |
| Data: | VI 1833 |
| Tytuł: | Etudes || No. 1 |
| Dedykacja: | son Ami J. Liszt |
Pierwsze wydanie francuskie, oparte na autografie, być może tym samym, który służył przedtem za podstawę dla KLI (patrz niżej). Widoczne ślady korekt dokonywanych w druku, z których niektóre uwzględniono w Wn1, a innych nie, wskazują na istnienie co najmniej dwóch faz korygowania Wf1. Z kolei analiza Etiudy a nr 2, uwzględniająca Wfkor, ujawnia, że wpisane tam przez Chopina liczne uzupełnienia i poprawki są jeszcze wcześniejsze, co daje łącznie co najmniej trzy fazy korekt. Podobne trzy etapy korekt obejmowały zapewne także pozostałe Etiudy, choć rozróżnienie dwóch pierwszych – etapu obejmującego Wfkor i etapu zmian w nim nie ujętych, ale uwzględnionych w Wn1 – jest możliwe tylko w Etiudzie a. O udziale Chopina we wszystkich korektach i ich obszernym zakresie świadczy zachowana korespondencja Schlesingera z Kistnerem, a ich namacalny dowód stanowi właśnie wspomniane Wfkor. Trzeba jednak podkreślić, że kompozytor najprawdopodobniej nie porównywał druku z rękopisem, by sprawdzić poprawność odtworzenia podkładu, jego korekty były raczej nową redakcją zapisu utworu. Przykłady zmian, dokonywanych na poszczególnych etapach korekt:
- 1. i 2. Zmiany uwzględnione w Wn1 – zmiany e1 na f1 w t. 7, e2 na d2 w t. 13, d na e w t. 26, fis2 na g2 w t. 71;
-
3. Zmiany nieuwzględnione w Wn1 – dodanie
przed f w t. 7 i zmiana f na g w t. 38. Także oktawy w t. 7-8 początkowo były prawdopodobnie zapisane skrótowo, co przejęto w Wn1.
Mimo tylu korekt nie udało się usunąć wszystkich błędów, co doprowadziło do powstania poprawionego nakładu, czyli Wf2.
Podkładem dla Wf1 mógł być [AI], na co wskazuje duża zgodność tekstu wydania i opartej na tym autografie KLI, a zwłaszcza ślady usuwania wersji rękopisu w kilku miejscach, w których te źródła się różnią (wymienione wyżej t. 26 i 71). Jeśli tak było, Chopin przed oddaniem rękopisu wydawcy poprawił go i uzupełnił, gdyż pewne zmiany, gdyby dokonywano ich w druku, musiałyby pozostawić ślady, których jednak nie widać (np. zmiany l.r. w t. 33 i 37 czy zmiany w 2. połowie t. 64). Alternatywną możliwość stanowi sporządzenie nowego autografu, uwzględniającego wspomniane poprawki. Kwestię tę omawiamy dokładniej w Etiudzie a nr 2, w której zachowanie się Wfkor daje więcej materiału do porównań i analiz.
| Oryginał w: | Bibliothèque Nationale de France, Paryż |
| Sygnatura: | Ac.p. 2725 |