Zagadnienia : Adiustacje Wa
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
t. 1
|
Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll
..
W tekście głównym tytuł i dedykację podajemy w niewątpliwie autentycznym brzmieniu przyjętym w Wf. Rozszerzenia zarówno tytułu (w Wn i Wa), jak i dedykacji (w Wa) pochodzą najprawdopodobniej od wydawców. Patrz Etiuda C nr 1, t. 1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||||||
t. 1-7
|
Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll
..
Źródła różnią się długością początkowego odcinka Etiudy, opatrzonego łukami l.r. Ponieważ nie ulega wątpliwości, że łuki te postawione są na wzór i podobne łukowanie obowiązuje praktycznie przez całą Etiudę, wszystkie te pisownie należy uważać za równoważne. W tekście głównym podajemy wersję A, jako niewątpliwie autentyczną i późniejszą niż AI (w Wf brak łuków w t. 2 może być przypadkowy). Patrz też t. 8 i 9-16. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf |
||||||||||||||||||||||
t. 1-9
|
Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll
..
Palcowanie podane przez Chopina w A (→Wf→Wn), zostało w Wa powtórzone przez Fontanę w następnych figurach, aż do t. 5. Fontana przypomniał to palcowanie także w t. 9. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
||||||||||||||||||||||
t. 2-4
|
Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll
..
Ani w A, ani w Wf łuki nie są w tych taktach dokładne. Łuk A stopniowo zanika wskutek kończącego się atramentu, tak iż nie ma pewności, dokąd w intencji Chopina miał sięgać. W Wf (→Wn1) wątpliwość dotyczy przejścia do nowej linii pomiędzy t. 2 i 3 – łuk w t. 2 sugeruje kontynuację (zgodnie z A), czego nie potwierdza jednak nowy łuk w t. 3. Łuk AI jest wprawdzie czytelny, ale generalnie łuki w tym rękopisie wydają się być stawiane wyrywkowo, bez intencji stworzenia spójnego, kompletnego obrazu frazowania czy artykulacji (zbieżność z drugim łukiem Wf jest zapewne przypadkowa). Zdaniem redakcji, nie ma powodu sądzić, by łukowanie miało się tu różnić od oznaczeń w analogicznych t. 10-12, objętych jednym łukiem zarówno w A, jak i w wydaniach. Por. t. 47. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||||||||||||
t. 8
|
Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll
..
Wersja A (→Wf) jest niemal na pewno błędna. Świadczy o tym notacja AI w tym takcie i zgodna wersja wszystkich źródeł w analogicznym t. 44. Poprawny tekst Wn i Wa to zapewne efekt działań adiustatorów, przypuszczalnie na podstawie porównania z t. 44. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »