Wn1
Tekst główny
AI - Autograf roboczy
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Trzecie wydanie niemieckie
Wn4 - Czwarte wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa3 - Poprawiony nakład [Wa2]
Wa4 - Zmieniony nakład Wa3
porównaj
  t. 1-9

Palcowanie A (→WfWn)

!!!   miniat: t.1 + 2 nuty t. 2, tylko dolna 5-linia, bez pedału i legatiss                   Tu TGTU (6 cyfr w t. 1)

Wa

!!!    t. 1-3 wszystkie grupy jak pierwsza (po 4 cyfry), t. 4-5 i 9 jak druga (po 2 cyfry)

W A (→WfWn) Chopin podał palcowanie podstawowej figury l.r. na początku Etiudy, z pewnością jako wzór dla następnych taktów (aż do t. 16). W dalszej części utworu, tam gdzie zmieniająca się rozpiętość interwałów wymaga modyfikacji tego podstawowego schematu, sugerował odpowiednie zmiany dodając pojedyncze cyfry w korekcie Wf (→Wn). W kilku miejscach – t. 37, 45 i 48 – przypomniany jest też wzór podstawowy. Palcowanie dla pr.r. dodane zostało tylko w t. 22.

Fontana, opracowując palcowanie dla Wa, uznał wskazówki Chopinowskie za niedokładne i w wielu miejscach uzupełnił je, przeważnie kilkakrotnie powtarzając to, co Chopin zapisał tylko raz. Jedynie w kilku miejscach dodane w Wa palcowanie nie wynika w oczywisty sposób z oznaczeń kompozytora (t. 22, 25, 27-28, 50-51 i 65-67). W całej Etiudzie uzupełnienia Fontany odnajdujemy w t. 1-5, 9, 20-28, 32, 37-45, 50-51, 53, 57-63 i 65-67.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

notacja: Palcowanie

Przejdź do tekstu nutowego

.