|
!!! miniat: t.1 + 2 nuty t. 2, tylko dolna 5-linia, bez pedału i legatiss Tu TGTU (6 cyfr w t. 1) |
|
|
!!! t. 1-3 wszystkie grupy jak pierwsza (po 4 cyfry), t. 4-5 i 9 jak druga (po 2 cyfry) |
W A (→Wf→Wn) Chopin podał palcowanie podstawowej figury l.r. na początku Etiudy, z pewnością jako wzór dla następnych taktów (aż do t. 16). W dalszej części utworu, tam gdzie zmieniająca się rozpiętość interwałów wymaga modyfikacji tego podstawowego schematu, sugerował odpowiednie zmiany dodając pojedyncze cyfry w korekcie Wf (→Wn). W kilku miejscach – t. 37, 45 i 48 – przypomniany jest też wzór podstawowy. Palcowanie dla pr.r. dodane zostało tylko w t. 22.
Fontana, opracowując palcowanie dla Wa, uznał wskazówki Chopinowskie za niedokładne i w wielu miejscach uzupełnił je, przeważnie kilkakrotnie powtarzając to, co Chopin zapisał tylko raz. Jedynie w kilku miejscach dodane w Wa palcowanie nie wynika w oczywisty sposób z oznaczeń kompozytora (t. 22, 25, 27-28, 50-51 i 65-67). W całej Etiudzie uzupełnienia Fontany odnajdujemy w t. 1-5, 9, 20-28, 32, 37-45, 50-51, 53, 57-63 i 65-67.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa
notacja: Palcowanie