mUltimate Chopin

op. 38, Ballada F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 62-63

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuk do t. 63 w A (→KG,Wf)

Łuk do końca t. 62 w Wa i Wn
..

Niedokładne zakończenie łuku w Wa może być adiustacją – łuk A, w rzeczy samej "zamaszysty" – uznano za niedokładny i skrócono w rutynowy sposób. Podobnie oceniono łuk KG w Wn. Biorąc pod uwagę wyraźny początek nowej frazy w t. 63, nie można wykluczyć, że taka właśnie była intencja Chopina. W tekście głównym staramy się jak najmniej ingerować w zapis A.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące , Adiustacje Wn

t. 64-67

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuk w A (interpretacja kontekstowa→Wf)

Bez łuku w t. 65-67 w KG

Nowy łuk od t. 66 w Wa

4 łuki w Wn
..

W obu rękopisach t. 65 rozpoczyna nową linię tekstu, co spowodowało niedokładności lub błędy w zapisie łuków l.r. W A koniec łuku w t. 64 wyraźnie wskazuje na kontynuację, czego nie potwierdza początek łuku w t. 65. W KG łuk kończy się w t. 64 i nie jest kontynuowany w kolejnych taktach. Niedokładność A nie zmyliła sztycharza Wf, prawdopodobnie spowodowała jednak błąd Wa, w którym nowy łuk rozpoczyna się od nowej linii (w t. 66, bliźniaczo podobnym do rozpoczynającego nową linię w A t. 65). W Wn zadiustowano wersję KG, dodając w t. 65-67 całotaktowe łuki (prawdopodobnie uogólniając łuk wpisany w KG w t. 68).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Błędy KG , Niepewna kontynuacja łuku

t. 64

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

 w A (→KG)

w Wf, Wa i Wn
..

We wszystkich wydaniach, mimo drobnych różnic, widełki  są wyraźnie krótsze niż w rękopisach. Świadczy to, zdaniem redakcji, o rutynowym podejściu sztycharzy, którzy starali się dopasować zakres znaku do elementów notacji powiązanych ze strukturą rytmiczną, np. nut czy taktów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 68-69

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

..

W A (→KG,Wf1→Wf2) nie ma znaków chromatycznych przed ostatnim akordem t. 68 i w całym t. 69. W obu wcześniejszych Wf przeoczono ponadto bemole przed dwiema górnymi nutami akordu na początku t. 68 (des2 i es2). W Wf3 uzupełniono brakujące znaki oprócz  obniżającego d2 na des2 w t. 68. Wn i Wa mają poprawną notację, ale tylko w Wa wydrukowano wszystkie bemole przed drugim akordem t. 69 (reguły obowiązywania znaków przy użyciu przenośnika oktawowego nie były ustalone).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Adiustacje Wf

t. 69

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Akord w A (→Wa,KG→Wn)

Oktawa w Wf
..

Oktawa w Wf jest zapewne następstwem przeoczenia sztycharza Wf1, choć brak uzupełnienia wewnętrznej nuty w późniejszych korektach może dziwić. Zarówno w Wf2, jak i w Wf3 dokonywano  bowiem poprawek w tym takcie i na tej pięciolinii – w Wf2 skorygowano przenośnik oktawowy, a w Wf3 dodano bemole obniżające e2(3) na es2(3) i a3 na as3. Mimo to błąd jest zdaniem redakcji najbardziej prawdopodobnym wytłumaczeniem braku wewnętrznej nuty w tej oktawie, a sankcjonujące go uzupełnienia w Wf3 stanowią mocny argument za przynajmniej częściową nieautentycznością zmian wprowadzanych w tym wydaniu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf