mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 65

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

Wf (→Wn1) ma jako 1. nutę dolnego głosu pr.r. a zamiast h. Ta oczywista pomyłka została poprawiona w WfS, a także w Wa i w późniejszych Wn (w Wn1a w uproszczony sposób – przez usunięcie linii dodanej bez przesunięcia główki nutowej).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Dopiski WfS

t. 66

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Akcent w AI

!!!     miniat – patrz war. 11.     Tu tr=puste;   red=akcent długi nad 3. szesnastką

Bez oznaczeń w A (→Wf1→Wn1,Wa2)

!!!   miniat: ten takt, ścieśniony, tylko górna 5-linia.     Tu pusta klisza 

  w Wf2

!!!    TGTU

  i akcent w Wn1a (→Wn2→Wn3→Wn4→Wn5) i Wa3 (→Wa4)

!!!     TGTU + akcent krótki na e1
..

Akcent w AI, w którym takt ten jest oznaczony jako powtórzenie t. 5 lub 13, przedstawia pierwotną wersję oznaczeń motywów w t. 2, 3, 5 i analog. W tekście głównym podajemy parę widełek   dodanych wraz łukami w korekcie Wf2. Znaki te odpowiadają ostatniej koncepcji oznaczeń tych motywów, wprowadzonej w korekcie Wf1 w sześciu miejscach pierwszej części Etiudy. W Wn1a (→Wn2→Wn3→Wn4→Wn5) i Wa3 (→Wa4) również uzupełniono oznaczenia w tym takcie, kierując się analogią z t. 13; uwzględniono przy tym także akcent na ćwierćnucie e1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 66

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez łuków w AI i Wf1 (→Wn1,Wa2)

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia.      Tu pusta klisza 

Dwa łuki w A, Wf2 i Wa3 (→Wa4)

!!!     TGTU

Jeden łuk w Wn1a (→Wn2→Wn3→Wn4→Wn5)

!!!      nad 4 szesnastkami
..

W tekście głównym podajemy dwa łuki zapisane w A i dodane potem w korekcie Wf2, gdyż przeoczono je w Wf1 (→Wn1,Wa2); patrz sąsiednia uwaga. Rzucający się w oczy brak poprawiono zarówno w późniejszych Wn, dodając jeden łuk na wzór t. 5, jak i w Wa3 (→Wa4), w którym dodano dwa łuki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 68

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

W Wf1 (→Wn1) omyłkowo zamieniono dolne nuty 3. i 4. akordu pr.r. – e1 pojawia się na 3. szesnastce, a dis1 na czwartej. Pomyłkę – raczej oczywistą przy porównaniu z analogicznym t. 16 – poprawiono zarówno w późniejszych Wn, jak i w Wa. Natomiast w Wf2 korektę przeprowadzono niedokładnie, pozostawiając w 4. akordzie błędne dis1. Warto zauważyć, że z harmonicznego punktu widzenia rażący jest tylko błąd na 4. szesnastce – wersja z e1 jako dolną nutą obu omawianych akordów byłaby najzupełniej możliwa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 68

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez łuków w AI i A (→Wf→Wa2,Wn1→Wn1a)

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia, bez cresc.     Tu pusta klisza 

Łuki w Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5) i Wa3 (→Wa4)

!!!     TGTU
..

Dodajemy łuki w 1. połowie taktu, wzorując się na konsekwentnych łukach podobnych motywów w t. 63, 64, 66 i 67. Uzupełnienia dokonano już w Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5) i Wa3 (→Wa4). Patrz też t. 67.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Niedokładności A