mUltimate Chopin

op. 10 nr 7, Etiuda C-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 48-50

Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur

..

W A (→Wf) nie ma bemoli obniżających h(1) na b(1) w t. 48 i 50. Te niewątpliwe błędy poprawiono w Wn i Wa (znak w t. 48 uzupełniono dopiero w Wa4).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 49-50

Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur

Łuki i klinik w A

!!!   miniat: 2 ostatnie ósemki t. 49 i pół t. 50, tylko dolna 5-linia, ścieśnione.       Tu tr= łuk 48-49 i klinik 50 (jak TGTU);         red=TGTU=tr + początek (jak w TGTU) łuku w t. 50-52, do połączenia z następną adnotacją

Łuki Wf, odczyt dosłowny

!!!   łuk 48 do kreski taktowej; łuk 50 od 1. ósemki do ucięcia (koniec tego łuku ma osobną adnotację), bez klinika;    

Prawdopodobna interpretacja łuków Wf (→Wa)

!!!     to co red w poprzednim wariancie: t. 49=TGTU, t. 50=tr (łuk od 1. ósemki, bez klinika) 

Inna interpretacja Wf

!!!   t. 49 do kreski taktowej;     t. 50 łuczek górą do 1. ósemki; łuk dołem TGTU (od 2. ósemki do ucięcia), bez klinika

Inna interpretacja Wf (→Wn)

!!!     łuk 48-49 dołem do kreski taktowej;    łuk 50 od kontynuacji (początek przed 1. ósemką) do ucięcia; bez klinika
..

Źródła nie pozwalają na jednoznaczne określenie zamierzonej przez Chopina artykulacji i frazowania połączenia t. 49 i 50. W tekście głównym podajemy wersję A, gdyż jest ona niewątpliwie autentyczna i zapisana bez błędów (jednoznaczna). Niejasną wersję Wf można interpretować na kilka sposobów; pierwszeństwo dajemy temu, w którym bez zmian zachowany jest łuk rozpoczynający się w t. 50, będący prawdopodobnie efektem korekty Chopina (patrz t. 51-52). W taki też sposób odczytano ten zapis w Wa. Inną interpretację przyjęto w Wn, a jeszcze inną podajemy jako dodatkową możliwość.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 49-50

Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur

Łuki A i prawdopodobna interpretacja Wf (→Wa)

!!!   miniat: 2. połowa t. 49 i 2 szesnastki t. 50, tylko górna 5-linia.      Tu TGTU

Inna interpretacja Wf (→Wn)

!!!     łuk 48-49 do kreski taktowej;    łuk 50 od kontynuacji (początek przed 1. szesnastką)
..

Łuki Wf są niejasne – w t. 49 (na końcu linii) łuk sugeruje kontynuację, czego nie potwierdza rozpoczynający się od 1. szesnastki taktu łuk w t. 50. Jest to prawdopodobnie wynik pomyłki sztycharza Wf. W każdym z wydań opartych na Wf niejasność tę potraktowano w odmienny sposób (podobnie jak w przypadku łuków l.r.). W tekście głównym podajemy nie budzącą wątpliwości wersję A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 52-53

Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur

Interpretacja łuków A i Wf

Łuk Wn i Wa

!!!    jeden łuk na 2 takty
..

Oba łuki A są przesunięte w prawo, co mogło zmylić sztycharza Wf, a następnie Wn i Wa. Sugerujący kontynuację łuk Wf na końcu t. 52 (koniec linii) uznano w Wn i Wa za prawidłowy, obejmując oba takty jednym łukiem. W tekście głównym podajemy niewątpliwe – mimo niedokładności – łuki A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 57

Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur

..

W Wn2 (→Wn3→Wn4) charakterystyczny dla Chopina, uproszczony zapis rytmiczny partii l.r. zastąpiono notacją zgodną z regułami, lecz bardziej skomplikowaną graficznie: .

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn