Zagadnienia : Wahania Chopina
t. 2-11
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
Zapisaną w A wersję ostatniej szesnastki t. 2 i 10 Chopin zmienił korygując Wf (→Wn,Wa). Ślady tej korekty są w Wf wyraźnie widoczne w obu taktach. Co ciekawe, w t. 2 A miał początkowo wpisaną jeszcze inną wersję, w której prawdopodobnie występowała nuta as, choć bez łuku przetrzymującego ją do następnego taktu. W t. 2 dodaną nutę as opatrzono w Wa cyfrą palcowania '3'. Uwzględniamy ją w tekście głównym zamiast identycznej wskazówki na początku następnego taktu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Wahania Chopina , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||||||||
t. 50
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
Ostateczna wersja początku tego taktu nie jest całkiem pewna. A ma wersję z przednutkami, zapisaną jednak z błędem rytmicznym – kwarta ces1-fes1 ma wartość jedynie ćwierćnuty, bez kropek przedłużających. Najprawdopodobniej ten właśnie błąd spowodował, że w Wf odczytano przednutki jako zwykłe szesnastki: . Ślady tej wersji, formalnie poprawnej rytmicznie, są w Wf widoczne, jednak Chopin ją później skorygował, przesuwając ces1 na początek taktu. Zdaniem redakcji, dokonując tej korekty, kompozytor chciał powrócić do zamierzonej wersji A, co jednak zostało zrealizowane tylko w odniesieniu do umiejscowienia ces1 dolnego głosu. Wszystkie dodane w Wn i Wa znaki chromatyczne pochodzą od adiustatorów tych wydań, przy czym zmieniający ces1 na c1 zniekształcił w Wn2 (→Wn3→Wn4) treść harmoniczną tego taktu. W tekście głównym dodajemy ostrzegawcze bemole przed as1 i ces1; pierwszy z nich mają już Wa i Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5). Akcenty i palcowanie omówione są osobno. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Wahania Chopina , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |