mUltimate Chopin

op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 1

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

w A

!!!    miniat: pasek tekstowy krojem tytułowym.   "6me Etude"       To samo na kliszy zamiast tytułu i dedykacji

w Wf1

!!!   jak TGTU, ale J (inicjał LIszta)   Miniatury tego i następnych wariantów brać z innych etiud (z pierwszej)

w Wf2

!!!   TGTU: tytuł i dedykacja. W miniaturze mniejsza różnica wielkości i mniejszy odstęp między tytułem i dedykacją

w Wn1

Wn1a (→Wn2→Wn3→Wn4→Wn5)

!!!  Douze Grandes Études A son ami F. Liszt w dwóch rządkach w miniaturze, a jednym na kliszy

Wa2 (→Wa3)

!!!   Douze Grandes Etudes A ses amis J. Liszt et Ferd. Hiller w dwóch rządkach

Wa4

!!!   Douze Grandes Etudes A F. Liszt et F. Hiller w 2 rządkach
..

W tekście głównym tytuł i dedykację podajemy w niewątpliwie autentycznym brzmieniu przyjętym w Wf. Rozszerzenia zarówno tytułu (w Wn i Wa), jak i dedykacji (w Wa) pochodzą najprawdopodobniej od wydawców. Patrz Etiuda C nr 1, t. 1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn

t. 1-4

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

Cztery łuki w A

!!!   miniat:   3 ostatnie 16ki w t. 1, 3 i 4, tylko dolna 5linia (ostatnie nuty bez pięciolinii i niżej, tak żeby ich laski były circa tej długości, co laski w dół poprzedniej nuty), z numerami taktów.       Tu tr=TGTU (4 łuki), ale łuk w t. 2 tylko do 11. nuty;     red=TGTU 

Dwa łuki w Wf (→Wa2)

!!!     TGTU ale tylko w t. 2-3

Dwa łuki w Wn1

!!!    jak Wf, ale w t. 3 tylko do as (uciąć!)

Trzy łuki w Wn2 (→Wn3)

!!!     Wn1 + łuk w t. 1 (jak TGTU)

Trzy łuki w Wn4 (→Wn5)

!!!    TGTU, bez łuku w t. 4

Trzy łuki w Wa3 (→Wa4)

!!!    jak Wn4-5, tylko w t. 1 łuk krótszy o 16kę (do b)
..

Każdy z czterech łuków l.r. zapisanych w A obejmuje cały takt, mimo że ze względu na niewygodny układ graficzny zapis nie zawsze jest precyzyjny. W Wf (→Wa2) odtworzono tylko dwa z nich, w t. 2-3. Podobnie w Wn1, w którym jednak łuk w t. 3 doprowadzono tylko do przedostatniej nuty, as (tę niedokładność poprawiono dopiero w Wn4 i Wn5). W późniejszych Wn i Wa dodano łuk w t. 1. W tekście głównym podajemy wszystkie łuki A, gdyż celowe usunięcie w Wf niektórych z nich jest mało prawdopodobne. Por. t. 9-10.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 4-13

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

..

Dodajemy bemole ostrzegawcze przed es1 w t. 4 i 12 oraz es w t. 5 i 13. Trzy pierwsze dodano już w Wn i Wa4.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 7

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

ces1 w A (→Wf→Wa2→Wa3)

!!!   miniat: tylko pr.r. z tego taktu (2 ćwiercnuty bez końcowej kreski taktowej), scieśnione.      Tu TGTU=pusta klisza

c1 w Wn i Wa4

!!!    kaso przed dolną nutą na 2
..

W tekście głównym podajemy ces1 według A (→Wf→Wa2→Wa3). Podobny postęp harmoniczny występuje wielokrotnie w utworach Chopina, np. w Etiudzie Es nr 11, t. 23-25, tak więc nie ma powodu, by podejrzewać tu przeoczenie  przez Chopina. Jednak w Wn (i Wa4) dodano  przed tym ces1, zmieniając je na c1. Uzupełnienie brakujących znaków chroma­tycznych stanowiło w Wn podstawowy składnik adiustacji, nie zawsze przy tym trafnie rozszyfrowano intencję Chopina (por. np. Etiudy C nr  1, t. 46, a nr 2, t. 7, As nr 10, t. 23 i 35). Podobnej zmiany ces1 na c1 dokonano w zakończeniu Nokturnu b op. 9 nr 1, wydanego nieco wcześniej w tej samej firmie (11. ósemka w t. 83), zmiana ta, w oczywisty sposób błędna, ilustruje schematyczne podejście adiustatora tego wydania.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 8

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

Przednutka nieprzekreślona w A (→Wf)

!!!    miniat: przednutka i tercja, tylko górna 5linia.     Tu TGTU (pusta klisza)

Przednutka przekreślona w Wn i Wa
..

Nieprzekreśloną przednutkę w A (→Wf) potraktowano w Wn i Wa jako niedokładność pisowni. W notacji Chopinowskiej nieprzekreślone przednutki często traktowane są zamiennie z przekreślonymi. W tym jednak miejscu skrobania widoczne w A sugerują, że Chopin poprawiał tu zapis rytmiczny i możliwe, że miał na myśli klasyczną długą przednutkę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn