A - Autograf
| Data: | IX 1832-II 1833 |
| Tytuł: | Etude Nro 5 |
| Dedykacja: | Brak |
Autograf-czystopis przeznaczony na podkład dla pierwszego wydania francuskiego. Tworzy jedną całość z autografem następnej Etiudy es nr 6. W momencie powstania mógł stanowić część łącznego autografu, obejmującego cztery kolejne Etiudy, od numeru 3 począwszy – patrz charakterystyka A Etiudy E nr 3, gdzie pokrótce omówiona jest także kwestia datowania tego rękopisu.
W A widoczne są liczne znaki sztycharskie, określające podział na strony i systemy Wf1.
A zawiera dość dużo poprawek, w których elementy usuwane są na ogół starannie wyskrobane, np. w t. 15, 19, 22, 44 czy 55. Zdarzają się także skreślenia, np. w t. 34, po t. 54, w t. 83-84, a nawet uproszczone poprawki, w których nowa wersja wpisana jest na lub obok starej, np. w t. 1, 12, 83. Mimo tych zmian pewne szczegóły pozostały w nieostatecznym kształcie, który Chopin następnie zmienił w korekcie Wf, np. akordy l.r. w t. 2 i analog., 22, 32, 34-35, 38-39, 62, rytm l.r. w t. 41 i 43, rytm pr.r. w t. 65.
Oznaczenia interpretacyjne rozmieszczone są w A nierównomiernie – jest ich zdecydowanie więcej na 2. i 4. stronie rękopisu. Zwraca uwagę dokładne palcowanie, uzupełnione potem w Wf już tylko w nieznacznym stopniu. Niewiele jest natomiast znaków pedalizacji, która wpisana jest jedynie w dwóch miejscach (t. 33-40 i 63-66). Chopin w znacznym stopniu uzupełnił i zrewidował wskazówki wykonawcze, korygując następnie Wf. Liczne i wyraźne "haczyki" na dole laseczek nutowych czy kasowników zdradzają pośpiech przy pisaniu (por. charakterystykę autografu Mazurka C op. 24 nr 2).
A jest niewolny od błędów, np. zbyt długie wartości rytmiczne w t. 4 i 12 oraz 8, es3 zamiast ges3 w t. 24 i 72. Błędy rytmiczne sugerują, że pisząc A Chopin miał przed sobą roboczy zapis Etiudy w dwukrotnie dłuższych wartościach w metrum 
(które zresztą było początkowo zapisane także w A).
| Oryginał w: | Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa |
| Sygnatura: | M/193 |
