Wysokość
- « Poprzednia
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- Następna »
t. 47-50
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Wersja KLI jest bez wątpienia wcześniejsza i mniej dopracowana. W Wf (→Wa), a częściowo także w Wn1 i Wn2 (→Wn3), oktawy l.r. zapisane są skrótowo. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Skrótowy zapis oktaw |
|||||
t. 47-48
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
W KLI i Wf (→Wn1→Wn2→Wn3, →Wa) nie ma w ostatniej grupie szesnastek w t. 47 i w drugiej w t. 48. Jest to wynik innych niż przyjęte przez nas reguł obowiązywania przygodnych znaków chromatycznych w tego typu sytuacjach. kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn |
|||||
t. 48
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
gis w KLI to zdaniem redakcji nie wcześniejsza wersja, a pomyłka kopisty, który rutynowo powtórzył znak chromatyczny z poprzednich figur. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy KLI |
|||||
t. 53
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Nuta h3 na ostatniej szesnastce KLI to przypuszczalnie pierwotna wersja tego miejsca. Ta sama nuta w Wa może zaś być wynikiem adiustacji wydawcy. W obu przypadkach nie można jednak całkiem wykluczyć pomyłek. Por. t. 5. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Zmiany linii głównej , Błędy KLI |
|||||
t. 54-66
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
W źródłach występuje szereg rozbieżności w notacji przygodnych znaków chromatycznych. Wynikają one z nieustalonych i zmieniających się w czasie reguł obowiązywania znaków i nie wpływają na odczytanie tekstu. Układ znaków przyjęty w tekście głównym mają Wn4 (→Wn5). kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- Następna »