Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Wysokość

t. 47-50

Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur

Bez dolnych oktaw w KLI

!!!   miniat: 4 takty, tylko dolna 5-linia, ścieśnione, bez pedału.     Tu pusto 47-8 + górne c z ligą 49

Oktawy w Wf (→Wn,Wa

..

Wersja KLI jest bez wątpienia wcześniejsza i mniej dopracowana. W Wf (→Wa), a częściowo także w Wn1 i Wn2 (→Wn3), oktawy l.r. zapisane są skrótowo.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Skrótowy zapis oktaw

t. 47-48

Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur

..

W KLI i Wf (→Wn1Wn2Wn3, →Wa) nie ma  w ostatniej grupie szesnastek w t. 47 i w drugiej w t. 48. Jest to wynik innych niż przyjęte przez nas reguł obowiązywania przygodnych znaków chromatycznych w tego typu sytuacjach.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn

t. 48

Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur

gis w KLI

!!!    miniat:  tylko dolna 5-linia, ostatnia grupa cała na dolnej.     Tu #gis

Wf (→Wn,Wa)

!!!   TGTU

..

gis w KLI to zdaniem redakcji nie wcześniejsza wersja, a pomyłka kopisty, który rutynowo powtórzył znak chromatyczny z poprzednich figur.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KLI

t. 53

Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur

h3 w KLI i Wa

!!!   miniat: jak w t. 5=ostatnia grupa, tylko górna 5-linia

a3 w Wf (→Wn)

!!!   TGTU

..

Nuta h3 na ostatniej szesnastce KLI to przypuszczalnie pierwotna wersja tego miejsca. Ta sama nuta w Wa może zaś być wynikiem adiustacji wydawcy. W obu przypadkach nie można jednak całkiem wykluczyć pomyłek. Por. t. 5.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Zmiany linii głównej , Błędy KLI

t. 54-66

Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur

..

W źródłach występuje szereg rozbieżności w notacji przygodnych znaków chromatycznych. Wynikają one z nieustalonych i zmieniających się w czasie reguł obowiązywania znaków i nie wpływają na odczytanie tekstu. Układ znaków przyjęty w tekście głównym mają Wn4 (→Wn5).

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn