Zagadnienia : Adiustacje Wa
|
t. 1
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
W tekście głównym podajemy tytuł w brzmieniu przyjętym w Wf i potwierdzonym w autografach edycyjnych kilku Etiud (nr 5-8 i 12). Tytuł umieszczony w KLI, choć wcześniejszy, jest również autentyczny – Chopin sam określił tak jedną ze swych etiud w liście do przyjaciela – i odzwierciedla pragmatyczne podejście Chopina do kwestii nazw utworów (por. pierwotny tytuł Berceuse op. 57, "Warianty"). Z tego względu trudno przypuszczać, by rozbudowane tytuły Wn i Wa były czymś więcej niż tylko marketingowym chwytem wydawców, chętnie zresztą stosowanym także w innych gatunkach, np. walcach, w których do autentycznych tytułów dodawano różne przymiotniki: ‘grande’ w op. 18, 34, 42, ‘brillante’ w op. 34, ‘nouvelle’ w op. 42 (patrz też Etiudy op. 25). Także dedykację podajemy w brzmieniu Wf (→Wn). Jej rozszerzenie w Wa wydaje się być raczej pomysłem wydawcy, który jednak mógł to z Chopinem uzgodnić. Błędny inicjał imienia Liszta (J) pojawia się oprócz Wf1 (→Wa2→Wa3) także w niektórych egzemplarzach Wf2 i Wn1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn , Różne tytuły |
||||||||||||||||||
|
t. 1-11
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Palcowanie w t. 1, 4 i 11, tak jak całe palcowanie podane w tekście głównym Etiudy na podstawie Wf (→Wn,Wa), jest z pewnością Chopinowskie. W Wa Fontana uzupełnił je w t. 2 i 8-10 cyframi opisującymi nieco dokładniej palcowanie wskazane przez Chopina. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
||||||||||||||||||
|
t. 3
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Palcowanie podane w tekście głównym, zaczerpnięte z Wf (→Wn) jest z pewnością autentyczne. W Wa uzupełniono je cyframi dodanymi przez Fontanę, które w tym przypadku opisują alternatywne palcowanie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
||||||||||||||||||
|
t. 5
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Nutę h3 na ostatniej szesnastce KLI i Wa można by łatwo uznać za błąd, gdyby nie to, że w analogicznym t. 53 źródła te mają identyczny tekst. Niewykluczone więc, że w KLI mamy do czynienia z pierwotną wersją, a w Wa z adiustacją wydawcy. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Zmiany linii głównej , Błędy KLI |
||||||||||||||||||
|
t. 5
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Łuk dodany w Wa3 (→Wa4) jest zapewne dowolnym dodatkiem adiustatora Wa, który wziął pod uwagę autentyczny łuk w analogicznych t. 53-54. Sytuacje, w których analogiczne miejsca różnią się oznaczeniami wykonawczymi są bardzo częste w utworach Chopina. Nie zawsze oznacza to, że Chopin chciał, by podkreślać odmienność ich wykonania (np. w tym wypadku non legato w t. 5-6, a legato w t. 53-54). Brak łuku można tu np. uważać za sugestię gładszego, bardziej jednolitego frazowania całego ośmiotaktu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
