op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Pierwsze wydanie francuskie, oparte na A. Porównanie z autografem, a także widoczne ślady korekt ujawniają szereg mniej lub bardziej prawdopodobnych zmian dokonywanych w druku. Niektóre z nich uwzględniono przy tym w Wn1, a innych nie, co wskazuje na istnienie co najmniej dwóch faz korygowania Wf1 (prawdopodobnie nawet trzech – patrz Etiuda C nr 1). O udziale Chopina we wszystkich korektach i ich obszernym zakresie świadczy zachowana korespondencja Schlesingera z Kistnerem, a ich namacalny dowód stanowi Wfkor (w Etiudzie a nr 2). Przykłady zmian, dokonywanych na poszczególnych etapach korekt:

• 1.  Zmiany uwzględnione w Wn1 – wszystkie wymienione w charakterystyce A poprawki pierwotnych wersji, a ponadto dodanie veloce w t. 1, sempre legatissimo w t. 81 i 85, oznaczeń dynamicznych, np. w t. 8-9 i 40, kropek staccato w t. 20 i 22, arpeggiów w t. 51 i 89. W tej fazie korekt uzupełniono też palcowanie (ogółem w 43 taktach, patrz t. 4-8), i prawie całą pedalizację (w A są tylko trzy wskazówki).
• 2.  Zmiany nieuwzględnione w Wn1 – np. usunięcie klinika nad d w t. 2, przesunięcie  na końcu t. 43, dodanie  przed b¹ na początku t. 48, usunięcie  przed e¹ w t. 74.

Oprócz zilustrowanych wyżej zmian i uzupełnień, będących niewątpliwie rezultatem ingerencji Chopina, w Wf1 występuje szereg różnic w stosunku do A, których zakwalifikowanie jako autentycznych korekt jest nieoczywiste lub wręcz wątpliwe. Dotyczy to przede wszystkim pominiętych oznaczeń wykonawczych, np.:

• łuków, np. w t. 3-5, 10-12, 74;
• akcentów, znaków staccato (np. w t. 79), palcowania (np. w t. 89-90);
• innych oznaczeń, jak con forza w t. 91.

Zdaniem redakcji zdecydowana większość tych sytuacji wynika z pośpiechu sztycharza. Można nawet podejrzewać, że była to mniej lub bardziej świadoma strategia działania, gdyż o ile pominięcie znaku nie zwiększało nakładu pracy (nawet jeśli Chopin wpisał potem znak w trakcie korekty, dodanie go nie wiązało się z żadnym dodatkowym wysiłkiem), o tyle wysztychowanie błędnego znaku wymagało jego uciążliwego usuwania. Jednak w pewnych fragmentach, w których obok powyższych braków pojawiają się dodane w korekcie Wf inne znaki lub zmiany, można uważać całość tekstu za skontrolowany i zaakceptowany przez Chopina. Każde z tego typu miejsc analizujemy więc indywidualnie, tak by z jednej strony uszanować ewentualną najpóźniejszą intencję Chopina, a z drugiej nie pozbawiać wykonawcy cennych autentycznych wskazówek, pominiętych być może tylko przypadkiem.

Wf1 nie jest też wolne – mimo kilkakrotnej korekty – od wyraźnych błędów, np. c³ zamiast b² w t. 59, G zamiast F w t. 61, D zamiast E w t. 74, 1. palec na e² w t. 75, e zamiast f w t. 79, ćwierćnuta zamiast ósemki f³ w t. 89.