Rytm
t. 26
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Przyłączenie c do pozostałych składników akordu jest niemal na pewno wynikiem niezrozumienia notacji A przez sztycharza Wf (→Wn,Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Różne wartości składników akordu |
||||||
t. 29
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Półnuta D to zapewne pozostawiona w A przez nieuwagę pierwotna wersja. Do tekstu głównego przyjmujemy całą nutę, będącą przypuszczalnie rezultatem Chopinowskiej korekty Wf (→Wn,Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
||||||
t. 31
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Wersja A i Wn jest niewątpliwie poprawna. Jednogłosowa notacja Wf (→Wa3) jest zapewne wynikiem niezrozumienia pisowni autografu. Podział na dwa głosy bez zmiany wartości rytmicznych jest z pewnością dziełem adiustacji Wa4 (podobnie w t. 63). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn |
||||||
t. 47-49
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Precyzyjnie oznaczone w A różne wartości rytmiczne składników oktawy A1-A w t. 47 i 49 nie zostały odtworzone w Wf (→Wn,Wa). Jest to najprawdopodobniej wynik niezrozumienia rękopisu. Trzeba jednak zaznaczyć, że dodana w korekcie Wf pedalizacja czyni dłuższe przetrzymanie górnej nuty zabiegiem czysto technicznym, bez wpływu na brzmienie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Różne wartości składników akordu , Niedokładności Wf |
||||||
t. 48
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |