


Rytm
t. 50
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Sztycharz Wf prawdopodobnie uznał, że brak połączenia laseczką nut A i e to przykład niedokładnej pisowni, stosunkowo często spotykanej w autografach Chopina. W Wn i Wa notację uproszczono jeszcze bardziej, pomijając punkt przedłużający podstawę basową A. W tekście głównym podajemy precyzyjny zapis A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Różne wartości składników akordu , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 63
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Wersja Wf (→Wa3) to przypuszczalnie wynik niezrozumienia pisowni A. Późniejsza zmiana zapisu na dwugłosowy to dowolny wymysł adiustatora Wa4, w tym kontekście nie mający zresztą żadnego znaczenia (por. t. 31). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 73
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Dodatkowa laseczka ćwierćnutowa, zapisana w A, została pominięta w Wf (→Wn,Wa). Jest to najprawdopodobniej wynik niedokładnego odczytania rękopisu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf |
|||||||||||
t. 77
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
W tekście głównym zachowujemy zapisane w A precyzyjne zróżnicowanie długości trwania poszczególnych składników akordu. W Wf (→Wn,Wa) nucie B nadano błędnie wartość całej nuty. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Różne wartości składników akordu |
|||||||||||
t. 77-78
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
W tekście głównym podajemy notację A, w której przetrzymanie nuty c nie budzi żadnych wątpliwości. Mimo to w Wf łuk przetrzymujący odtworzono niedokładnie (tylko w t. 78 w nowej linii tekstu) i z błędem (dochodzi do F), tak iż w żadnym z pozostałych wydań nie domyślono się prawidłowego tekstu. Za naturalną interpretację Wf uważamy wersję Wn i Wa4. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |