- « Poprzednia
- 1
- …
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- …
- 118
- Następna »
t. 36
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Źródła różnią się tu zapisem pauzy dla partii pr.r. KJ ma pauzę ćwierćnutową, co z pewnością odpowiada notacji [AI]. W Wp pauza ćwierćnutowa przedłużona jest jeszcze punktem, co jest oczywistą pomyłką, świadczy jednak, że także w [A] Chopin pozostał przy swoim uproszczonym sposobie zapisu. Dwie pauzy ósemkowe w WF to prawdopodobnie wynik adiustacji Fontany. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wp |
||||||||||||||
t. 37
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
W [A] (→Wp) t. 37 jest ostatnim wypisanym nutami w tej części Poloneza. Odpowiednie oznaczenia (Dal Segno, zapisane jako D.S., z błędem) odsyłają następnie do t. 11. W tekście głównym powtarzane t. 11-24 wypisujemy jako t. 38-51. Zastosowane w źródłach skróty powodują, że różnice i problemy pojawiające się w objętych nimi taktach są w dużej mierze powtórzeniem tych, które omówiono przedtem. Gdy nie dochodzą żadne nowe elementy, nie powtarzamy treści uwag, odsyłając do komentarzy podanych za pierwszym razem. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
||||||||||||||
t. 37
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
We wcześniejszych źródłach akompaniament nie odbiega tu zasadniczo od tego, który występuje w analogicznym t. 10 (w WF przetrzymanie półnuty f z poprzedniego taktu oznaczone jest niedokładnie – odpowiedni łuk znajduje się tylko w WfF w t. 36(r)-37(r), w wypisanym nutami Da Capo). Natomiast Wp ma jako nutę basową b, a nie jak poprzednio półnutę f (przetrzymaną z poprzedniego taktu). Zdaniem redakcji, nie jest pewne, czy wersja ta rzeczywiście była zamierzona przez Chopina: mógł on wpisać tu omyłkowo pierwotną wersję t. 38 (=11). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach |
||||||||||||||
t. 37
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Zarówno KJ, jak i WF mają na 3. mierze taktu akord f-a-es1, różnią się natomiast wartościami rytmicznymi – w KJ wszystkie składniki akordu mają wartość ósemek, zaś w WF górne es1 jest ćwierćnutą. W Wp widzimy uproszczony zapis wersji analogicznego t. 10 (tercja a-c1). Zdaniem redakcji, jest to prawdopodobnie wynik niestaranności Chopina, który pisząc [A] miał już w tym miejscu świadomość powtarzania tekstu zapisanego wcześniej (por. inną uwagę w tym takcie). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach |
||||||||||||||
t. 37
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
W KJ zarówno a1 w grupie szesnastek pr.r., jak i a w akordzie l.r. na 3. mierze taktu są opatrzone kasownikami. Ilustruje to Chopinowską skłonność do podkreślania znakami przygodnymi 7. stopnia skali majorowej, mimo właściwego oznaczenia przykluczowego. kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Ostatni znak przykluczowy |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- …
- 118
- Następna »