mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 20

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II

Krótki akcent w A (odczyt dosłowny→Wn→Wf,Wa,Ww)

! miniat: wycinek, ta półnuta, tylko górna 5-linia.         zamiast długiego

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

TGTU
..

Porównanie ze znakami A w analogicznych t. 18, 19 i 21 dowodzi, że także ten w t. 20, choć znacznie krótszy, należy interpretować jako akcent długi.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności A

t. 22

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II

Kropki staccato w A

! miniat: wycinek, ta ćwierćnuta, obie pięciolinie.        EZTU = kropka w obu rękach

Klinik pr.r. w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU
..

Kropkę w partii l.r. zapewne w Wn (→Wf,Wa,Ww) przeoczono, a znak w pr.r. ujednolicono z klinikami nad kończącymi pasaże ósemkami w tym i następnych taktach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Kliniki

t. 23

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II

 w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.          EZnieU

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

Bez znaku w Wn (→Wf,Wa,Ww)
..

Zarówno rozpoczęcie znaku w A nieco przed półnutą As-as, jak i przecięcie nim jej laseczki wskazuje wyraźnie na jego związek z tą półnutą, a co za tym idzie, akcentujący charakter. Przemawia za tym również widoczna w A poprawka – w poprzednim takcie Chopin usunął widełki  pod partią l.r., co sugeruje zmianę koncepcji tego znaku z  następującego po  na samodzielny akcent, a zarazem tłumaczy jego nietypową długość. Z tego względu w tekście głównym odtwarzamy znak jako akcent długi. Odczytanie dosłowne można naturalnie uważać za równorzędny wariant.
Brak znaku w Wn (→Wf,Wa,Ww) to zapewne przeoczenie sztycharza.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn

t. 24

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II

 i  w A

! miniat: wycinek, 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia.         EZTU

 i akcent w Wn (→Wf,Wa)

EZnieU

 i  w Ww

 EZnieU2
..

Inaczej niż w poprzednich dwóch taktach, wyglądający jak akcent znak wpisany jest w A pod pauzą, a przed . Są to zatem krótkie widełki diminuendo i w taki sposób odtwarzamy ten zapis w tekście głównym. W Wn (→Wf,Wa) przesunięto znak na 3. miarę taktu, jak w poprzednich taktach. W Ww odtworzono to niedokładnie, osiągając – niemal na pewno przypadkowo – tekst w zasadzie zgodny z A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 30

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II

2 kropki staccato w A, interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek, 2 miary, tylko dolna 5-linia.          TGTU = 2 kropki

2 kliniki w A, możliwa interpretacja

! miniat: Corel.             zamiast kropek

Kropka staccato w Wn (→Wf,Wa,Ww)

pod F-f
..

W A nie jest jasne, czy dwa znaki staccato należy odczytywać jako kropki czy kliniki. Przyjmujemy kropki ze względu na wyraźną kropkę w poprzednim takcie. Tak też drugi z tych znaków – pierwszy pominięto – odczytano w Wn (→Wf,Wa,Ww).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Kliniki