mUltimate Chopin

op. 12, Wariacje B-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 12

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

..

W Wf nie ma  przed 11. szesnastką, co jest niemal na pewno charakterystycznym dla Chopina przeoczeniem. Znak dodano zarówno w Wn, jak i Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wf

t. 13

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

Ósemka g w Wf (→Wn,Wa)

wszystkie źr puste

Dodatkowa ćwierćnuta proponowana przez redakcję

red TGTU=+laseczka w nawiasie kw.
..

W tekście głównym proponujemy przedłużenie brzmienia dźwięku g na podstawie poniższej analizy pedalizacji oraz wartości rytmicznych i artykulacji nut basowych w t. 7-14. Chopin wskazał przedłużenie brzmienia podstaw basowych:

  • pedałem w t. 7-8 i 11-12 oraz na ostatniej mierze t. 13; odpowiednie ósemki są wówczas opatrzone klinikami;
  • przedłużeniem wartości rytmicznych w t. 9 i 13-14.

Wyjątek stanowi t. 10, w którym kliniki bez pedału są prawdopodobnie skutkiem złego odczytania [A], oraz omawiane miejsce, w którym nie ma ani przedłużenia rytmicznego, ani pedału, co traktujemy jako niedopatrzenie Chopina lub sztycharza Wf.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 13

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

Kropka staccato w Wf (→Wa)

Wfa kropka pod a1

Bez znaku w Wn

Wn TGTU=puste
..

Niemożliwa do wykonania artykulacja Wf (→Wa) jest z pewnością pomyłką, poprawioną w Wn.

Łuki obejmujące grupę nut, z których pierwsza opatrzona jest znakiem staccato, nie należą do rzadkości w utworach Chopina. Sytuacje takie pojawiają się jednak najczęściej w akompania­mentach wykonywanych przez l.r. – por. np. t. 157-162 – w których znaki staccato podkreślają linię basu*. W omawianym miejscu nie widać powodu, dla użycia tak nieoczywistej kombinacji oznaczeń, to też uznajemy kropkę pod ósemką a1 za pomyłkę. Patrz też t. 123.

* W Balladzie f op. 52 tego rodzaju zestawienie staccato i łuku w głosie melodycznym pojawia się w autografie edycyjnym w t. 11, 15 i analog. Źródła oparte na innych, zaginionych autografach mają jednak inne oznaczenia.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 15

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

..

W tekście głównym uwzględniamy ostrzegawczy  przed es2, dodany w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 16-17

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

Bez łuku w Wf (→Wn,Wa)

wszystkie źr puste

Łuk proponowany przez redakcję

red TGTU=łuk w nawiasie
..

Nie wydaje się, by brak łuku nad trzynutowym, opadającym motywem chromatycznym miał tu oznaczać jakąś zmianę artykulacji. W tekście głównym proponujemy zatem łuk wypełniający lukę w spójnym frazowaniu sąsiednich taktów.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne